De kerninflatie – de inflatie geschoond van de volatiele energie- en voedselprijzen – is in de eurozone de afgelopen twee jaar flink toegenomen. De stijging in Nederland is sinds medio 2022 echter nog groter dan gemiddeld in de eurozone.
In mei bedroeg was de kerninflatie in Nederland 2,9 procentpunt hoger dan gemiddeld in de eurozone – het grootste verschil ooit gemeten. Ook in de ons omringende landen zien we dat de kerninflatie aanzienlijk lager is. Tot medio 2022 liep de kerninflatie in Nederland en de rest van de eurozone redelijk gelijk op (figuur).
De hogere Nederlandse kerninflatie in het afgelopen jaar hangt allereerst samen met de relatief sterke oververhitting van de Nederlandse economie. Het herstel na de pandemie was veel krachtiger dan in andere Europese landen, waardoor de economie flink boven haar capaciteit is gaan draaien. De sterke mate van oververhitting zorgt voor een opwaartse prijsdruk, doordat de vraag hoger is dan het aanbod.
Een tweede mogelijke verklaring is de sterke gas-afhankelijkheid van Nederland. Want waar het aandeel van aardgas in de energiemix binnen de eurozone op gemiddeld 24 procent ligt, is dit in ons land 38 procent. Hierdoor werd het Nederlandse bedrijfsleven relatief hard geraakt toen vorig jaar de gasprijzen sterk stegen. Hogere gasprijzen werken met vertraging door in de prijzen van andere goederen en diensten (via hogere productiekosten), wat leidt tot een hogere kerninflatie.
Het feit dat de Nederlandse kerninflatie aanzienlijk hoger ligt dan het gemiddelde in de eurozone, betekent dat het rentebeleid van de Europese Centrale Bank (ECB) mogelijk onvoldoende verkrappend zal zijn voor Nederland. Het beleid van de ECB richt zich namelijk op de gemiddelde inflatie binnen de eurozone, en niet op de inflatie in de individuele lidstaten. Hierdoor kan het uiteindelijk langer duren voordat Nederland ook op de doelstelling van twee procent uitkomt.
Auteur
Categorieën