Landen die meer gebruik maken van buitenlandse intermediaire goederen, en die dus meer geïntegreerd zijn in mondiale waardeketens, zagen over het algemeen een grotere toename in de binnenlandse prijzen in de periode 2021–2023.
De enorme stijging in inflatie in de periode 2021–2023 in het eurogebied en andere delen van de wereld kent meerdere oorzaken. Enerzijds was er sprake van een flinke toename in de geaggregeerde vraag toen de economie herstelde van de coronacrisis. Anderzijds heersten er problemen aan de aanbodzijde van de economie, zoals tekorten op de arbeidsmarkt en de Russische invasie van Oekraïne.
Het belang van aanbodgestuurde inflatie wordt evident zodra we kijken naar het verband tussen de mate waarin landen afhankelijk zijn van mondiale waardeketens en de prijsstijgingen welke deze landen in 2021–2023 ervoeren. Een mogelijke maatstaf voor de afhankelijkheid van mondiale waardeketens is het aandeel van geïmporteerde intermediaire goederen in het totale binnenlandse gebruik van intermediaire goederen.
De figuur zet het aandeel geïmporteerde intermediaire goederen af tegen de cumulatieve stijging in de bbp-deflator over de periode 2021–2023 voor een groep eurolanden. Wat opvalt is de sterke positieve correlatie tussen prijsstijgingen en de afhankelijkheid van mondiale waardeketens.
Omdat het voor bedrijven niet altijd mogelijk is om op korte termijn nieuwe leveranciers van intermediaire goederen te vinden, zullen hun kosten voor langere tijd hoog blijven. Zo’n kostenschok kan leiden tot prijsstijgingen in andere delen van de waardeketen en zelfs buiten de waardeketen (bijvoorbeeld via hogere inflatieverwachtingen en hogere lonen). Op die manier kunnen verstoringen in mondiale waardeketens ook voor langere tijd de inflatie aanwakkeren. Nu mondiale waardeketens voor een groot deel weer hersteld zijn, zal de druk op binnenlandse prijzen via dit kanaal op termijn waarschijnlijk weer afnemen.
Auteur
Categorieën