■ Matthijs Willemse-Jacobson (Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid)
De Nederlandse arbeidsmarkt verkrapt: de werkloosheid is sinds 2014 snel gedaald, terwijl de vacaturegraad is gestegen. Nu zijn er geluiden te horen dat er sprake zou zijn van een toegenomen mismatch op de arbeidsmarkt. Bij een mismatch verslechtert de aansluiting tussen vraag en aanbod en hebben bedrijven in toenemende mate moeite om geschikt personeel te vinden.
Om te onderzoeken of er daadwerkelijk sprake is van een toegenomen mismatch is de Beveridge-curve een geschikt instrument. Deze geeft de relatie weer tussen de vacaturegraad en het werkloosheidspercentage (figuur). Een verschuiving van de curve richting de oorsprong van de figuur wijst op een beter functionerende arbeidsmarkt, met minder vacatures en minder werklozen, terwijl een verschuiving naar buiten duidt op een verslechtering van de matchingsefficiëntie op de arbeidsmarkt. Gegeven een bepaalde vacaturegraad zijn er dan meer werklozen, wat erop wijst dat matches tussen baanzoekers en vacatures minder efficiënt tot stand komen.
In vergelijking met de vorige periode van krapte (2007–2008) op de Nederlandse arbeidsmarkt bevindt de curve zich nu dichter bij de oorsprong van de figuur, zowel de vacaturegraad als de werkloosheid is nu lager dan destijds. Dit geeft dus geen aanwijzingen voor een toegenomen mismatch.
In de eurozone als geheel is sinds de crisis echter wel sprake van een structurele verslechtering van de matchingsefficiëntie van de arbeidsmarkt. De Beveridge-curve voor de eurozone als geheel is in de periode 2010–2013 duidelijk naar buiten verschoven. Dat de curve nog altijd verder is verwijderd van de oorsprong van de figuur dan voor de crisis wijst op toegenomen mismatch. Vooral in Spanje en Griekenland functioneert de arbeidsmarkt slechter dan voor de crisis.
