Over de doden niets dan goeds. Bij het sneven van een dictator denk ik al snel: dan maar niets. Bij de Europese Commissie denken ze daar anders over. President Jean-Claude Juncker noemde Fidel Castro ‘een held voor velen’. Mao en Mussolini konden in hun tijd ook op populariteit rekenen, maar dat leek me toch niet het meest vermeldenswaardige kenmerk bij hun verscheiden.
Koenders
Onze minister Bert Koenders van Buitenlandse Zaken noemde het een schok. Een schok? Castro was toch best oud? Of vindt Koenders het echt heel erg? Misschien wel, getuige zijn ‘Hij was een leider van historische proporties, in de eerste plaats voor de Cubanen zelf’. Of moeten we dit lezen als vilein cynisme van de bewindspersoon?
Hip links
Ik ben bang dat minister Koenders post mortem aanschurkt tegen het hippe links uit de tijd van de schrijver Ernest Hemingway en — dichter bij huis — Harry Mulisch en Jan Hein Donner: Castro was gewoon een toffe peer die de griezel Batista met hulp van knuffelguerrilla Ché Guevara van het eiland geschopt heeft en met wie je onder het genot van een goed glas rum en een dikke Havana de wereldproblemen kon bespreken.
Werkelijkheid
De werkelijkheid is anders. Toen ik in 2007 het prachtige eiland bezocht werd goed duidelijk wat de ruïneuze effecten waren van het compleet en langdurig onderdrukken van vrijheid en ondernemerschap.
Lethargie
Tenzij je het geluk had goed in honkbal of volleybal te zijn of zo excellent kon musiceren dat je mocht aanschuiven bij de legendarische Buena Vista Social Club, restte je in Cuba een leven van monotonie en lethargie.
Misallocatie
Het uitschakelen van prijsprikkels leidde tot een groteske misallocatie van schaarse middelen. Deed je iets slimmer dan een ander, dan mocht je de winst daarvan afstaan aan het collectief. Naast muziek en sport was alleen corruptie een ontsnappingsmogelijkheid. De Cubanen deelden met zijn allen een koek, alleen bleven er op deze manier nog wat vieze kruimels over. Zelfs in de Sovjet-Unie zag ik meer levensvreugde.
Schamen
Wereldleiders die Castro prijzen moeten zich gaan schamen. Er was er maar één die klare taal sprak. ‘Fidel Castro’s nalatenschap is er een van vuurpelotons, onvoorstelbaar lijden, armoede, diefstal en het ontkennen van fundamentele mensenrechten. Hij was een brute dictator die zijn eigen volk bijna zestig jaar lang onderdrukte. Ik hoop dat hier in de toekomst verandering komt, het land de verschrikkingen achter zich laat waar het al zo lang onder gebukt gaat en dat de fantastische Cubanen eindelijk in vrijheid kunnen leven.’
Wie was deze man met het eerlijke verhaal? God betere het, Donald Trump.
Auteur
Categorieën