Ga direct naar de content

Ceteris paribus

Geplaatst als type:
Geschreven door:
Gepubliceerd om: maart 21 2013

.

ESB Ceteris paribus

192 Jaargang 98 (4656) 22 maart 2013

Ceteris paribus

Right to Buy

Veel landen proberen sociale problemen op te lossen door de bevolkingssamenstelling

in wijken gevarieerder te maken. Dit kan door

bewoners van sociale huurwoningen het wettelijke recht te geven

om deze woning te kopen, zoals in het Britse Right to Buy-systeem

(RTB). Kleinhans en Van Ham tonen aan dat de meest gewilde woningen

in de beste buurten als eerste verkocht worden, wat leidt tot

concentratie van armoede in de minst gewilde buurten. Daarnaast

ontstaat in buurten met relatief welvarende huishoudens een verdere

stijging in het woningbezit. Tot slot creëert het RTB-systeem problemen

rond het onderhoud van de aangekochte woningen, aangezien

eigenaren de kosten hiervan vaak niet kunnen opbrengen.

Kleinhans, R. en M. van Ham (2013) Lessons learned from the largest tenure

mex operations in the world: right to buy in the United Kingdom. IZA Discussion

Paper Series, 7168.

U i t g e l i cht

De F16, maar wat nu?

Ervaringen in de Verenigde Staten hebben geleerd dat een zuivere afweging

van voor- en nadelen of, meer toegespitst, van kosten en opbrengsten,

ernstig kan worden vertroebeld. Dat heeft dan met name

betrekking op het kostenaspect. Zo hebben Amerikaanse schrijvers

erop gewezen dat een onderneming – om een militaire opdracht

te krijgen – vaak een bod doet dat aanzienlijk beneden de feitelijke

kostenraming ligt. Heeft de regering vervolgens voor de aankoop de

goedkeuring van het Congres verkregen, dan zal de

onderneming niet schromen alsnog van de overheid

de „onvoorziene kosten” gefinancierd te krijgen.

Van Niekerk, N. (1975) De YF 16, maar wat nu? ESB, 60(2988),

125-126.

U i t de oude E S B -doos

Twintig jaar geleden schreef de WRR dat het voor

de hand ligt dat toekomstige ouderen zelf de kosten

van de vergrijzing dragen. De toenmalige politici

(Kok, Brinkman, Bolkestein en anderen) verwelkomden deze

conclusie. Natuurlijk, want zij hoefden niets te doen, terwijl ze

zowel bij de zorg als bij de pensioenen (grotere) potjes hadden

kunnen vormen. Nu zijn de potjes bijna leeg en de ouderen die

de WRR op het oog had zijn aan de beurt om hun deel van de

vergrijzingskosten te betalen. Maar ze willen niet. Ze sluiten

zich aan bij een partij die 50Plus heet en die pensioenen op de

pof wil uitkeren en die vindt dat overwinterende pensionada’s

extra zorgvoorzieningen moeten krijgen. Henk Krol is de lijsttrekker

van deze partij en als hem gezegd wordt dat bejaarden

de hoogste vermogens van Nederland hebben, dan zegt hij dat

bejaarden alleen gemiddeld rijk zijn; er zijn ook arme ouderen.

Zeker, die zijn er, maar extraatjes voor alleen de arme bejaarden

stelt hij niet voor. Geen gezeik, alle oudjes rijk, is zijn devies. Ik

ben er te oud voor, maar anders zou ik me bij een 40Min-partij

aansluiten.

Vraag v/d week

Aan Harry Verbon, hoogleraar aan de Universiteit van T

ilburg.

Is er reden voor een

‘ 40Min-partij? ’

De auteur heeft verklaard dit artikel alleen te publiceren in ESB en niet elders

te publiceren in wat voor medium dan ook. Het is wel toegestaan om het artikel voor eigen gebruik

en voor publicatie op een intranet van de werkgever van de auteur aan te wenden.

Auteur