Elk jaar ga ik met mijn dochter naar een popfestival. De afgelopen drie jaar was dat telkens Pinkpop, maar dit jaar kozen wij voor Best Kept Secret (BKS) in Hilvarenbeek. Het bleek een verstandige keuze. Niet alleen was het programma muzikaal interessanter en de locatie idyllisch, maar vooral de organisatie en sfeer waren superieur aan Pinkpop.
Gedragseconomie
Het leek haast wel of de organisatie gedragseconomen had ingehuurd. Als eerste viel op hoe schoon het festivalterrein de gehele drie dagen bleef. Nou liepen er wel een paar verdwaalde schoonmakers rond, maar dat mocht geen naam hebben. Zeker aan het einde van de dag verandert het Pinkpopterrein standaard in een stuitende plastic soep. Hoe lukte het BKS dan dit te voorkomen, en ook nog zonder dat het een euro kostte? Heel simpel, de bekertjes waren van hard plastic en er zat € 1,50 euro statiegeld op. Probleem opgelost.
Schoon
Het slimme zit hem niet alleen in het statiegeldeffect, maar in de consequenties op het gedrag van mensen. Op het etensafval zat namelijk geen statiegeld. Het is bekend dat mensen eerder netjes zijn als het terrein al netjes is. Zo blijkt dat door het schoonhouden van tramhuisjes het vandalisme sterk daalt. Extra rommel gooien op een plastic berg is niet zo erg, maar in een schone weide voelt het als een misdaad. De meeste etensresten belandden daarom door toedoen van simpele gedragseconomie vanzelf in de vuilnisbakken.
Betaling
Een tweede pluspunt was dat er geen munten waren. Munten zorgen ervoor dat je je voelt als een toerist in een niet-euroland. Voortdurend heb je het gevoel getild te worden omdat je niet goed kan uitrekenen hoeveel die munteenheid nou ook alweer waard is. Bij BKS konden eettentjes gewoon echte prijzen in euro’s vragen, door een chip op je toegangsbandje waar je geld op kon laden. De prijzen waren er overigens niet lager door, maar door de combinatie van de hoge kwaliteit van het eten, gepassioneerde en niet-commercieel ogende uitbaters en de transparantie van de prijzen, voelde je je niet bekocht.
Tokkievrij
Het derde verschil was voor mij het meest verrassend. In het festivalfoldertje stond de opzienbarende instructie dat het dragen van voetbalshirts en Motorjacks verboden was. Het deed me denken aan een advertentie voor een gourmetavond in de fameuze TV-serie Fawlty Towers waarin uitbater Basil Fawlty tot afgrijzen van zijn vrouw Sybil ‘no riff raff’ (geen Tokkies) aan de advertentietekst van het hotel had toegevoegd. En inderdaad, er waren op het festival aanzienlijk meer hipsterbaarden te tellen dan tattoo’s. Dit effect was zelfs zo groot dat iemand een tweet verstuurde luidende ‘Help ik heb geen baard! #BKS14’.
Auteur
Categorieën