Om de armoede te bestrijden is het wettelijk minimumloon in Caribisch Nederland (Bonaire, Sint Eustatius en Saba) de afgelopen tien jaar meer dan verdubbeld. De hoge lonen zetten de concurrentiepositie van Caribisch Nederland onder druk.
De laatste grote stijging van het wettelijk minimumloon, naar 1.750 dollar per maand, volgde in 2024 op advies van de Commissie sociaal minimum Caribisch Nederland. De figuur toont dat het minimumloon in Caribisch Nederland het hoogste is in de Caribische regio – op de Franse overzeese gebieden na. Het minimumloon in Caribisch Nederland is tweeëneenhalf keer zo hoog als het regionale gemiddelde.
Het hoge minimumloon kan nadelig uitpakken voor de concurrentiepositie van Caribisch Nederland. Terwijl sectoren zoals handel, zakelijke diensten, overheid en zorg nauwelijks internationale concurrentie ondervinden, geldt dat niet voor toerisme. Bovendien werkt de stijging van het minimumloon door in bredere loonontwikkelingen en verhoogt het de kosten van levensonderhoud en zakendoen. Dit kan de economische weerbaarheid en diversificatie, twee speerpunten van het beleid in Caribisch Nederland, onder druk zetten.
Het verbeteren van de sociaal-economische omstandigheden in Caribisch Nederland vraagt om een evenwichtige aanpak. Zonder aandacht voor de concurrentiekracht dreigt het risico dat een hoger loon niet leidt tot meer welvaart, maar tot verminderde economische kansen op de lange termijn.
Om zowel de koopkracht van inwoners te verbeteren als de economie concurrerend te houden, is het essentieel om niet alleen naar lonen, maar ook naar kosten te kijken. Beleidsmaatregelen, zoals het verlagen van de energieprijzen, een openbaredienstverplichting voor luchttransport en introductie van openbaar vervoer, kunnen bijvoorbeeld de kosten drukken. Tegelijkertijd dragen deze maatregelen bij aan een bredere doelstelling: het op een gelijkwaardig niveau brengen van voorzieningen in Caribisch Nederland ten opzichte van Europees Nederland.
Auteur
Categorieën