Saint-Paul de Vence, ooit residentie van Marc Chagall, Simone Signoret en James Baldwin, wie wil er niet naar dit lustoord aan de Côte d’Azur? Sinds vele jaren worden er in het middeleeuwse vestingstadje zorgbijeenkomsten georganiseerd, gesponsord door partijen als de farmaceuten van Pfizer of de automatiseerders van Unisys.
Betreft het hier internationale congressen waar wetenschappers, beleidsmakers en veld elkaar ontmoeten? Neen, het gezelschap is exclusief Nederlands en de bijeenkomst is niet openbaar. Ook toezichthouder NZa en topambtenaren van het ministerie van VWS aarzelen niet om de reis naar de zon te aanvaarden.
Toen ik ooit gepolst werd over deelname, zei ik instinctief nee. Het voelde niet goed. Was ik roomser dan de paus?
Laten we wat argumenten nalopen die deelnemers opvoeren.
André Rouvoet van Zorgverzekeraars Nederland vindt dat Groningen en Maastricht ook ver van elkaar liggen, terwijl ACM-baas Chris Fonteijn het wel handig vindt omdat de hele zorgtop er is. Tsja. Vaak wordt opgevoerd dat het goed is er even helemaal uit te zijn. Dat geloof ik graag, maar dat geldt ook als je het gezelschap op een Waddeneiland opsluit en hun smartphones afpakt.
Toezichthouders, beleidmakers, verzekeraars en de sector, allemaal gezellig bij elkaar in een paradijselijk oord. Dit zou het wantrouwen van Adam Smith hebben aangewakkerd. Smith vond in de 18e eeuw al dat mensen van dezelfde handel elkaar zelden konden ontmoeten — zelfs voor vrolijkheid en afleiding — zonder dat het gesprek eindigde in een samenzwering tegen het publieke belang.
Dat de private sector het nodig vindt om uitbundig te doen is tot daar aan toe. Zo konden we in ‘De Prooi’ van Jeroen Smit lezen dat Rijkman Groenink slecht tegen zijn verlies kon bij het cowboy en indiaantje spelen in de Sahara met de toenmalige voltallige ABNAmro top. Weinig verheffend, maar dan hadden de aandeelhouders en commissarissen maar beter moeten opletten. Het blijft een flinterdun verhaal om duizenden euro’s per persoon aan gemeenschapsgeld mee te rechtvaardigen.
Het is niet uit te leggen als bestuurders exotische tripjes maken wanneer er geen heldere relatie met hun functioneren is, zelfs als alle betrokkenen te goeder trouw handelen. Dit geldt nog sterker nu dezelfde bestuurders mensen moeten ontslaan. De zorgsector zit gevangen in een dilemma met een luxe randje. Niemand is dapper genoeg om als eerste nee te zeggen omdat de anderen er ook allemaal aan meedoen.
Gelukkig bieden de media uitkomst. Sponsor PwC heeft de bijeenkomst die ze in juni zou organiseren vanwege de ophef uitgesteld en overweegt nu een andere locatie te kiezen. De boot naar Terschelling vertrekt dagelijks om 11 uur uit Harlingen.
deze column verscheen gisteren in het FD.
ps nav de column vonden sommige zorgbestuurders denk ik dat hen onrecht werd aangedaan. Ik ken ook toezichthouder die naar eer en geweten naar st Paul is toegegaan. Een zuiver geweten is echter niet genoeg. Daar schrijf ik wel in een volgende column iets over.
Auteur
Categorieën