De CO₂-uitstoot terugdringen is een van de grootste uitdagingen van vandaag. Economisch lijkt de oplossing simpel: CO₂-uitstoot is een externaliteit, en kan worden verholpen met een CO₂-belasting die gelijk is aan de maatschappelijk schade die door de uitstoot veroorzaakt wordt. In mijn proefschrift maak ik een inschatting van deze maatschappelijke kosten, en laat ik zien dat onzekerheid over de toekomstige klimaatschade van grote invloed is op de omvang van deze kosten, en daarmee op de optimale hoogte van de CO₂-belasting.
Door het onderzoek van vele klimaatwetenschappers weten we dat de aarde opwarmt door de uitstoot van broeikasgassen, en dat dit voor schade gaat zorgen. Maar het blijft lastig om de impact van de klimaatverandering precies in te schatten. De schade kan door feedbackmechanismen en kantelpunten hoger uitvallen dan verwacht, maar het kan ook meevallen.
De maatschappelijke kosten van klimaatveranderingen hangen vervolgens af van aannames wat betreft het economisch model. Maar ook voorkeuren spelen een belangrijke rol: hoeveel waarde kennen we aan de toekomst toe als maatschappij, en hoe risicomijdend zijn we?
Met een theoretisch model schat ik in dat de maatschappelijke kosten van de CO₂-uitstoot 25 tot 50 procent hoger zullen uitvallen als gevolg van onzekerheid, ten opzichte van hetzelfde model zonder onzekerheid. Modellen die de onzekerheid rondom klimaatschade en de aversie tegen risico negeren, onderschatten de maatschappelijke kosten dus flink.
De onzekerheid aangaande klimaatschade is een reden om méér CO₂-reductie te bewerkstelligen. Klimaatbeleid moet zich niet alleen richten op het beperken van de verwachte schade, maar ook op het beperken van het risico. Het risico op grote onomkeerbare schade is een stuk lager als de temperatuur in de wereld niet te ver oploopt.
Als laatste wordt in mijn proefschrift ook het optimale tijdspad bestudeerd van CO₂-belastingen. Toekomstige prijzen van CO₂ zijn belangrijk voor de sturing van keuzes, aangezien investeringen in uitstootreductie doorgaans pas in de verre toekomst lonend zullen zijn. Klimaatschade loopt bij hogere temperaturen steeds sneller op, waardoor CO₂-uitstoot in de toekomst meer schade zal veroorzaken. En in een grotere economie zal ook de klimaatschade groter zijn. Als vuistregel leid ik daarom af dat de optimale CO₂-prijs minimaal even snel zal dienen te groeien als de economie – en idealiter zelfs nog wat sneller.
Auteur
Categorieën
