Wat heeft het kabinet-Rutte II het afgelopen jaar gepresteerd? De jeugdzorg, de Participatiewet, langdurige zorg, woningmarkt, pensioenakkoord, sociaal leenstelsel en een stevig bezuinigingspakket, er zijn kabinetten geweest die in een hele periode minder hebben gedaan. Of het allemaal verstandig is, zal de tijd moeten leren, maar het waren in ieder geval allemaal thema’s waar iets moest gebeuren.
Je zou door de drukte haast vergeten dat Jetta Klijnsma blunders aaneenrijgt, Ronald Plasterk voor spek en bonen meedoet, Fred Teeven een parodie op zichzelf dreigt te worden en Jeanine Hennis het niet nodig vindt de Tweede Kamer adequaat te informeren.
Kritiek
Veel commentaren zijn niettemin lovend over dit doe-kabinet. Ondanks de minderheid in de Eerste Kamer heeft het kabinet tal van maatregelen en wetten door beide kamers geloodst. Ondanks? Dankzij! Ik snap de kritiek op deze — toegegeven — wonderlijke gedoogconstructie niet goed. SGP, ChristenUnie en D66 gedragen zich als gepimpte souffleurs die niet alleen vergeetachtige acteurs bij de les houden, maar desgewenst de teksten nog wat mogen opsauzen. De huidige constructie is stukken beter dan de gedoogconstructie met de PVV uit Rutte I.
Los nog van de *kuch* appreciatie voor het gedachtegoed van de PVV, is het ongelukkig een gedoogpartner te hebben die aan de buitenkant van het politieke spectrum ligt. Dit souffleertrio kan veel makkelijker voorstellen zodanig wijzigen dat een aanvaardbaar compromis voor beide regeringspartijen ontstaat. ‘Een beetje minder Marokkanen’ zal zelfs voor Rubberen Rutte niet gemakkelijk op te hoesten zijn, laat staan aanvaardbaar geweest zijn voor het CDA.
De souffleurs hebben ieder hun eigen rol. ChristenUnie zorgt het sociale gezicht, D66 voor onderwijs en innovatie en SGP voor wat orthodoxie. En in noodgevallen kan een beroep worden gedaan op de parttime gedogers van GroenLinks.
Spel De constructie is ook in sommige opzichten beter dan een traditionele meerderheidsregering. Het spel kan dan ontaarden in herhaalde vruchteloze woordenwisselingen tussen een onmachtige oppositie en regeringspartijen die kadaverdiscipline tentoonspreiden. In de huidige configuratie kan elke oppositiepartij aanschuiven om punten binnen te halen. Met uitzondering van het CDA maken alle middenpartijen daar in meer of mindere mate gebruik van. Het is mooi dat er veel in de steigers staat, maar wat zou de prioriteit moeten zijn voor het komende jaar? De decentralisatie van de Participatiewet, de jeugdzorg en de langdurige zorg naar de gemeenten is de grootste reorganisatie in jaren. Het kabinet moet alles op alles zetten om te zorgen dat dit ook echt gaat werken. Voor de zekerheid souffleer ik het alvast.
Auteur
Categorieën