■ Wouter Hogervorst en Ivo Specker (Ministerie van Financiën)
In 2015 en 2016 waren er vooral zorgen over deflatie in de eurozone, oftewel een daling van de consumentenprijzen. Maar nu kijken analisten meer naar een andere indicator: de ontwikkeling van de kerninflatie. De ECB geeft namelijk aan dat een stijging van de kerninflatie een voorwaarde is voor het afbouwen van het huidige ruime monetaire beleid. De kerninflatie is de totale inflatie (HICP: harmonised index of consumer prices) zonder de prijzen van energie, voedsel, alcohol en tabak, en wordt daarom gezien als een betere indicator voor de onderliggende economische ontwikkeling. Uit de figuur blijkt dat de kerninflatie veel stabieler is dan de totale inflatie. Dat is begrijpelijk, omdat voedsel- en energieprijzen relatief volatiel zijn.
Het is wel opvallend dat de kerninflatie beperkt gevoelig lijkt voor de economische ontwikkeling in de eurozone. Het conjuncturele herstel van de afgelopen jaren impliceert een stijging van de kerninflatie, omdat de krapte op de arbeidsmarkt toeneemt en producenten hogere prijzen kunnen doorberekenen. Terwijl de output gap in de eurozone de afgelopen jaren duidelijk kleiner is geworden, is dit niet direct terug te zien in de kerninflatie.
Er zijn een paar verklaringen voor de stabiliteit van de kerninflatie. Eén daarvan is overcapaciteit in de Chinese economie die de prijs van goederen in de eurozone heeft gedrukt. Volgens berekeningen van de ECB en het IMF is de kerninflatie in ontwikkelde economieën de afgelopen jaren daardoor ongeveer 0,2 procentpunt lager. Daarnaast is er in de eurozone nog relatief veel onbenut arbeidspotentieel, bijvoorbeeld in de vorm van ontmoedigden op de arbeidsmarkt. De arbeidsmarkt is dus minder krap dan het werkloosheidscijfer suggereert. En inflatie is persistent, omdat verwachtingen van de inflatie deels zijn gebaseerd op de ontwikkeling in het verleden. Daardoor kan een lage inflatie doorwerken in een relatief lage inflatie in de komende periode.
