Soms is het opkomen voor het algemeen belang geen pretje. Op 16 maart jl. moest ik in het verweer komen tegen een lobby actie van het Verbond van Verzekeraars die een fiscale truc in stand wilden houden. Ik schreef in Het Financieele Dagblad dat het onacceptabel is – en een aanslag op de schatkist – dat je bij de populaire spaarhypotheek rente mag aftrekken die je niet eens betaalt. Klinkt raar, maar dat is precies wat gebeurt bij de daarin opgesloten kapitaal verzekering eigen woning. Het komt er op neer dat ik voor de fiscus mag doen alsof ik niets aflos en dus volledige hypotheekrente-aftrek geniet over de hoofdsom, terwijl ik weldegelijk al afgelost heb. En over die aflossingen – als zijnde een spaarsaldo – verdien ik belastingvrij diezelfde hypotheekrente.
Ik liet zien hoe bizar dit wel is. Stel dat ik na 19 jaar 95.000 euro van mijn spaarhypotheek van 100.000 heb ‘afgelost’, dan mag ik voor de fiscus doen alsof de gehele lening van 100.000 nog steeds uitstaat, terwijl er eigenlijk nog maar 5.000 euro openstaat. Stel de hypotheekrente is 6%, dan betaal ik aan rente 6% over 5.000 euro, dus 300 euro. Maar voor de fiscus mag ik doen alsof ik nog steeds 100.000 heb geleend, en dus mag ik 6% over 100.000 aftrekken; met een belastingtarief van 50% geeft dit een belastingvoordeel van 3.000 euro. Dus de fiscus geeft mij 3.000 euro terwijl ik maar 300 euro (het tiende deel er van…) aan rente heb betaald. Kassa 2.700 euro! Zo maar….
Het nodigt ook nog eens uit tot samenzweringen. Ik noemde er een. Hoe hoger de rente, hoe beter dit werkt. Dus ik heb er belang bij samen te spannen met de bank, en een hogere hypotheekrente af te spreken ten koste – uiteraard – van de schatkist. Dat niet alleen, er zijn nog andere trucs mogelijk. Een simpele is, geen 100.000 lenen maar het dubbele, en dit extra bedrag meteen terugbetalen, en dus laten aangroeien in het spaarpotje, belastingvrij… De wetgever heeft die laatste grap iets ingedamd door een maximaal 10 staat tot 1 verhouding te eisen in de (terug)betalingen in het ene jaar t.o.v. een ander jaar.
Al dit gerommel ten koste van de schatkist, is nu precies wat je zou moeten verstaan onder gelegaliseerde diefstal. En ja, deze truc kan ook via het zogenaamde banksparen, dus ook dat vehicle moet het raam uit.
En wat is de reactie van het Verbond? “De analyse van professor Boot rammelt aan alle kanten. Op het fundament van een volstrekt onjuist beeld van de werking van de spaarhypotheek bouwt hij een betoog dat slecht uitpakt voor onze klanten en ze bovendien blootstelt aan het risico op restschulden”. Het Verbond heeft kritiek op mijn rekenvoorbeeld, waarmee ik illustreer hoe een klant met een spaarhypotheek meer hypotheekrente aftrekt dan hij betaalt. “Onzin natuurlijk”, zegt het Verbond. “De klant is over de gehele hoofdsom gedurende de hele looptijd rente verschuldigd. Een substantieel verschil, dat de basis onder het verdere betoog volledig uittrekt.” Einde reactie. Geen onderbouwing, niets. Kan ook niet, want het is onzin, en onzin valt niet te onderbouwen.
De crux van het product is nu net dat men de rente over de hoofdsom niet verschuldigd is, men heeft immers al afgelost (of technisch uitgedrukt, de ‘verdiende’ rente op het spaarpotje gebruikt de bank om de klant minder rente te laten betalen). Maar niet voor de fiscus… dus vandaar het extreme belastingvoordeel. En hoezo “blootstellen aan restschulden”? Gewoon aflossen, maar rechtstreeks en niet via de omweg van die gekuntselde spaarrekening.
Mijn interpretatie is dat dit allemaal vertragingstactieken zijn. Met wat rookgordijnen zijn politici misschien voor de gek te houden. Actie dus. En natuurlijk – zoals ik en anderen al vele malen hebben gezegd – verander zaken op een zorgvuldige manier. De woningmarkt vereist zorgvuldigheid, en spaarhypotheken spelen daar een rol in. Dus met overleg, en met maar een doel: doe wat goed is voor Nederland.
Auteur
Categorieën