Bij de politie werken geen doetjes, wel nerds. Mario Venturi bijvoorbeeld, in Milaan. Als zijn stoere collega’s de straat opgaan, duikt Mario achter zijn pc, om op heel eigen wijze boeven te vangen. Hij rolt dan arrestatiebevelen door zijn zelfbedachte softwareprogrammaatje, dat voorspelt waar een overvaller zijn volgende slag slaat. Duizenden overvallen voorkwam hij al, zonder pistool op zak.
Er is ook een economische variant op dit heldenepos. Afgelopen woensdag kwam Giovanni Mastrobuoni van de University of Essex dit vertellen bij ACLE in Amsterdam. Hij was al langer geïnteresseerd in het effect van IT op de productiviteit van de politie. Steeds meer politiekorpsen gebruiken een geografisch informatiesysteem (GIS) om criminele hotspots te lokaliseren. Volgens criminologen leidt dit hot spots policing tot minder overvallen. Maar economen als Mastrobuoni zijn onzeker. Politie kiest niet alleen voor extra patrouilleren op een hot spot omdat software deze toevallig uitlicht; ze verwacht er misschien sowieso al meer mensen aan te houden. Ook zouden overvallers zich kunnen verplaatsen zodra ze weten dat politie ergens alert is. In hoeverre ze dat doen lees je niet af aan het totale aantal overvallen, die ook om andere redenen kunnen zakken.
Dankzij Mario en het bijzondere Milaan zag Mastrobuoni eindelijk zijn kans schoon. Mario Venturi voorspelt (sinds 2007) de gang en wandel van individuele overvallers. Hij vermoedt dat ze gewoontes vormen. Op grond van iemands track record bij de politie voorspelt zijn software de plek, tijd en soort winkel waar een overvaller een volgende keer zal toeslaan. Hieruit volgen instructies voor agenten op straat. Milaan is een bijzonder handige plek om te achterhalen of predictive policing werkt, omdat er net als in de rest van Italië twee politiediensten zijn die volledig langs elkaar heen werken: de Polizia (waar Mario werkt) en de Carabinieri. Ze wisselen het patrouilleren van de verschillende stadswijken per vaste tourbeurt af. Zo laat zich onderzoeken of het aantal arrestaties bij beide diensten ging verschillen door IT.
Het predictive policing van Mario maakte de Polizia tussen 2008 en 2011 ruim tweemaal productiever: het aandeel arrestaties van winkelovervallers steeg van 6 naar 14 procent. En dit kwam niet doordat overvallers vaker uitweken naar buurten waar de Polizia van Mario op dat moment niet was. Waar em wanneer sloegen ze toe? Het soort winkel dat iemand zou gaan overvallen liet zich aardig raden: eenmaal de kassa leeggehaald bij een apotheker of drogist, deed een overvaller dat bijvoorbeeld vaak nog eens. Zeven uur ’s avonds bleek een populair tijdstip voor een overval, dat zich ook nog eens vaak liet herhalen. Ook hielden weekendovervallers het hun volgende keer ook vaker bij het weekend. Doordeweekse overvallers waren minder voorspelbaar.
Een (heel) grove rekensom van Mastrobuoni suggereert dat Mario Venturi met zijn bureauteam per jaar 935 winkelovervallen in Milaan voorkwam. Bij een gemiddelde bespaarde buit van 2800 euro komt hij uit op 2,5 miljoen euro aan jaarlijkse maatschappelijke opbrengsten van het IT-project tegen 600.000 euro aan kosten. Gesteld dat de overvallers niet uitweken naar zwaardere misdaad, verdiende de politiesoftware zich dubbel en dwars terug.
Op de software van Mario rust copyright. Het zij hem gegund als hij hier nog eens goed aan verdient. Maar criminelen zijn hoe dan ook gewaarschuwd: IT werkt, ook voor politie.
Auteur
Categorieën