1992 en
vuil hoven water. De Tussenbalans onderstreepte
gericht om de contractloonstijging binnen de per-
hoe zeer het regeerakkoorcl op drijfzand rustte.
Voorgestelcle omhuiging.smaatregelen konden waarnemers destijd.s niet overtuigen. Veel van cle aangekoncligcle maatregelen moesten nog concreet worden ingevuld; er werd een basis gelegd voor nieuwe
tegenvallers’ .
Eerst cle 1iljoeneiiiiota 1992 loom het ware gezieht
van schatkistbewaarcler Kok. t l i j gaat nooclzakelijke
kenzen niet langer uit cle weg. om binnen de budgettaire perken van het regeerakkoorcl te blijven. De
bewindsman grijpt de Internationale recessie niet
aan als argument voor een Keynesiaanse besteclingsimpuls. Het tempo van de tekortreduetie blijft op
schema. Het korte-termijnclenken lijkt daarmee definitiet’verlaten. De aandaeht van cle beleidsmakers
richt zich terecht op ontvvikkelingen op de lange termijn. Aanhangers van de nieuwe politieke economie moeten voor een raadsel staan. Hoe is het toch
mogelijk dat electorate korte-termijnoverwegingen
bij de besluitvorming kennelijk nauwelijks een rol
hebben gespeeld?
ken te houden.
Het valt te betreuren dat het kabinet ook dit jaar
weer kiest voor een aantal oneigenlijke ombuigingen (verkoop staatsdeelnemingen