“As economists, we are well-positioned to monitor and modify the market through which new members enter our profession”– Coles et al. (2010, p.205).
Na afgelopen week staat Nobelprijswinnaar Alvin Roth breed bekend als de man die nieren, scholieren en artsen naar hun plek hielp. Het is minder bekend dat Roth ook een belangrijke rol speelt bij de handel in nieuwe economen.
Jaarlijks moeten duizenden nieuwe (bijna gepromoveerde) economen en duizenden banen elkaar vinden. Ze volgen hierbij een vaste cyclus. In het najaar adverteren universiteiten (en andere werkgevers) banen en solliciteren de nieuwe economen daarnaar. Begin januari voeren beide partijen intensief sollicitatiegesprekken op een grote driedaagse conferentie in de Verenigde Staten. In januari en februari trekken geselecteerde kandidaten langs de universiteiten om presentaties te geven en met hun toekomstige collega’s te praten. Tot slot wordt een-op-een onderhandeld tot de banen en nieuwe economen verdeeld zijn.
De jaarlijkse cyclus zorgt ervoor dat veel banen en nieuwe economen op hetzelfde moment op de markt zijn. In beginsel maakt dit een goede koppeling van banen aan nieuwe economen mogelijk. In de praktijk gaat dit niet zo makkelijk. Om het risico te beperken dat ze werkloos achterblijven, solliciteren nieuwe economen niet alleen op hun ideale banen, maar vaak ook op tientallen banen die ze, vanwege de geografie, academische ranking of sector, minder interessant vinden. Daardoor zijn er, ondanks de zorgvuldige afstemming van de periode waarin gehandeld wordt, nog aanzienlijke coördinatieproblemen. Werkgevers moeten veel moeite doen om uit te vinden welke sollicitanten uiteindelijk daadwerkelijk interesse zullen hebben in een baan. Als de markt op zijn eind loopt zijn er steevast banen en sollicitanten over die elkaar niet gevonden hebben, maar die wel graag samen zouden komen.
Alvin Roth heeft, als voorzitter van een commissie van de American Economic Association, twee wijzigingen in deze markt voorgesteld. In het voorjaar van 2006 is de “scramble” ingevoerd. Dit is een tweede, online ronde van de markt waar nog ongekoppelde banen en economen elkaar kunnen vinden. Verder kunnen sollicitanten sinds het najaar van 2006 naar maximaal twee werkgevers een formeel “signaal” sturen dat ze bijzonder geïnteresseerd zijn in een sollicitatiegesprek. Door het aantal signalen te beperken zijn deze, anders dan informele uitingen van interesse, werkelijk informatief en kunnen deze mogelijk coördinatieproblemen in de eerste ronde van de markt beperken. In een artikel in de Journal of Economic Perspectives (Coles et al., 2010) motiveren Roth en zijn collega’s deze ingrepen. Ze evalueren ook de eerste resultaten ervan.
Zelf ben ik dit jaar aan beide kanten van de markt actief. Als hoogleraar in Tilburg leid ik een zoektocht naar een nieuwe collega. Als onderwijsdirecteur van onze graduate school, CentER, ben ik verantwoordelijk voor de plaatsing van onze nieuwe economen. Ik ben benieuwd of we baat hebben bij het werk van Roth. Het wordt hoe dan ook een hectische winter.
Auteur
Categorieën