Promotiebespreking: Wilma de Groot

Assessing asset pricing anomalies

Beleggers zijn de afgelopen jaren meer gaan alloceren naar systematische factorstrategieën, die als doel hebben om een hoger dan gemiddeld rendement te behalen. Vaak exploiteren deze strategieën bepaalde anomalieën in financiële markten. Dit zijn groepen aandelen met bepaalde kenmerken die historisch een hoger rendement laten zien dan verwacht op basis van het risico. Een voorbeeld hiervan is het waarde-effect: aandelen met een lage koers-winstverhouding presteren gemiddeld beter. Hetzelfde geldt voor de laagrisico-anomalie: laagrisico-aandelen laten een hoger rendement zien dan verwacht wordt op basis van het risico.

Maar wat is nu verklaring van het bestaan van dit soort anomalieën? Momenteel is er geen consensus over de onderliggende oorzaken hiervan. De gegeven verklaringen kunnen onderverdeeld worden in vier categorieën: 1. de anomalie is het resultaat van datamining; 2. de anomalie verdwijnt wanneer transactiekosten worden meegenomen; 3. de rendementspremie van de anomalie is een compensatie voor een bepaalde vorm van risico; of 4. de anomalie heeft een gedragsverklaring.

De motivatie voor dit proefschrift is om beter inzicht te krijgen in de mogelijke verklaringen voor bekende anomalieën. Zo analyseer ik risico als een verklaring voor het waarde-effect. Is deze inderdaad een manifestatie van de faillissementspremie, zoals vaak wordt gesuggereerd? De resultaten laten zien dat ondanks dat waardeaandelen vaak samengaan met een hoger faillissementsrisico, dit risico niet geprijsd is. Deze resultaten hebben belangrijke gevolgen voor beleggers in waardestrategieën, omdat door het vermijden van faillissementsrisico beleggers beter in staat zijn om waardepremies te verdienen met veel lager risico.

In het laatste hoofdstuk onderzoek ik een gedragsverklaring voor de laag­risico-anomalie: toernooigedrag van fondsmanagers. Fondsmanagers willen graag bovenaan de ranglijsten staan qua rendement. Een manier om dat te realiseren is om meer risico te nemen. Hierdoor worden hoogrisico-objecten aantrekkelijker, wat het verwachte rendement hierop verlaagt. Op basis van data van twaalf verschillende beleggingscategorieën vind ik een positieve en significante relatie tussen toernooigedrag en de laagrisico-premie. Omdat er geen reden is om aan te nemen dat toernooigedrag tussen managers van fondsen verdwijnt, kunnen beleggers meer vertrouwen hebben om in de toekomst de premie op laagrisicoaandelen te verdienen.