Van tweën één
Aute ur(s ):
Keuzenkamp, H.A. (auteur)
De auteur is directeur van Delta Lloyd en OHRA Ziekenfonds, Den Haag en hoogleraar verzekeringskunde aan de Universiteit van Amsterdam.
hugo.keuzenkamp@zf.deltalloyd-ohra.nl
Ve rs che ne n in:
ESB, 89e jaargang, nr. 4435, pagina 269, 11 juni 2004 (datum)
Rubrie k :
Reactie
Tre fw oord(e n):
Schut en Brouwer laten mooi zien in welke spagaat het zorgbeleid zich bevindt. Enerzijds wordt marktwerking nagestreefd, anderzijds zijn
politici en ambtenaren doodsbang om zaken werkelijk los te laten. Het woord marktwerking is nog niet gevallen, of er wordt al weer
‘convenant!’ en ‘prijsregulering!’ geroepen. We zien het bij de uitgavenbeheersing van ziekenhuizen en we zien het bij de medicijnen.
Op korte termijn lijkt het medicijnenconvenant enig effect te sorteren. Verzekeraars zien de prijzen dalen. Ze zien echter ook dat sommige
apothekers het convenant ontduiken, of medicijn-en gaan voorschrijven waar een hogere marge op zit. Erger is dat het convenant
verlammend werkt. De minister denkt dat de partijen er zo wel uitkomen en wil het convenant prolongeren. Hij heeft zijn kortetermijndoel
van lagere kosten immers goeddeels bereikt en denkt dat zijn alwetende ambtenaren op lange termijn ook die medicijnprijzen weer kunnen
reguleren. Door deze bemoeienis moeten verzekeraars en apothekers ondertussen beleefd tegen elkaar blijven. Verzekeraars die hun
beperkte speelruimte gebruiken om de markt van apothekers te breken, worden danig in de weg gezeten door het convenant, de prijs- en
margeregulering en de contracteerverplichtingen. Op lange termijn is de zichtbare overheidshand in de medicijnenmarkt dan ook
ongewenst.
Schut en Brouwer geven aan dat er een keuze gemaakt moet worden tussen afroming van inkoopprijzen door reguleerders of afroming
van winsten door markttucht. Het zal geen verwondering wekken dat ik hun voorkeur voor de tweede optie van harte steun. Verzekeraars
moeten dan wel hun verzekerden kunnen sturen en toetredende apothekers mogen niet door insiders het werk onmogelijk gemaakt
worden. Wat het laatste betreft wacht ik al tijden met smart op een knallende oorvijg van de NMa richting de pillenbranche.
Ik heb één bescheiden kanttekening bij het artikel. Ik betwijfel of een wettelijke beperking van het aantal varianten in
verzekeringscontracten nuttig en uitvoerbaar is. De uniformiteit van de basisverzekering is al groot. Variatie in ‘preferred-providerpakketten’ zal vast wel ontstaan, maar van te veel variatie hebben ook verzekeraars last. Administratief leidt het tot ellende, voor de
marketing tot onduidelijkheid en voor de inkoopkracht tot versnippering. Laat de markt maar bepalen hoeveel variatie optimaal is.
Hugo Keuzenkamp
Copyright © 2004 Economisch Statistische Berichten (www.economie.nl)