ESB no.3294 uit 1981 met het artikel Aspecten van de welvaart op lange termijn van R. Hueting
“Over de begrippen economie en welvaart heersen onuitroeibare misverstanden.
De bevrediging die wordt opgeroepen door de beschikking over schaarse goederen noemen we welvaart. Behoeftebevrediging of welvaart is een psychisch, zo men wil immaterieel belevingsaspect. Economische groei komt derhalve neer op de toeneming van de welvaart, de vergroting van het plezier, verkregen uit de beschikking over schaarse goederen. Waarschijnlijk betekent een grotere welvaart meer geluk. De bijdrage aan het geluk die niet afhankelijk is van de inzet van schaarse goederen kunnen we onder de term “welzijn” vatten; beschouwingen hierover vallen buiten het werkterrein van de economie.
De grote moeilijkheid van de welvaartstheorie lijkt mij de onmogelijkheid de welvaart (de behoeftebevrediging) te meten. In de praktijk proberen we daarom de factoren te meten die naar onze mening de welvaart beïnvloeden en zich wèl lenen voor meting.
Uit de afgelopen jaren verricht onderzoek naar de subjectieve waardering van inkomens blijkt de absolute hoogte van het inkomen van veel minder belang te zijn voor de welvaart (de tevredenheid) dan de plaats die iemands inkomen inneemt in de inkomens van zijn maatschappelijke vergelijkingsgroep (de mensen waarmee iemand contact heeft en waaraan hij zich spiegelt). Ook blijken voor het bereiken van een zelfde verhoging van de tevredenheid steeds meer extra goederen nodig te zijn naarmate het inkomen stijgt. Anders gezegd: de invloed op de welvaart van een extra verdiende gulden neemt sterk af naarmate het inkomen hoger is.”
Auteur
Categorieën