De afgelopen tijd berichtten de media over toekomstige aardbevingen in Groningen die wel 4-5 op de schaal van Richter kunnen zijn. Op het journaal verschenen beelden van minister Kamp die het “rampgebied” bezocht. De kranten schreven over de onrust die momenteel heerst onder Groningers. Overdreef commissaris Max van den Berg toen hij een miljard euro eiste ter compensatie van de gevolgen van aardbevingen?
Uit ervaring weet ik dat Groningen voor veel mensen als Verweggistan wordt beschouwd. Bovendien wordt van Oost-Groningen – het gebied waar de epicentra van de aardbevingen liggen – vaak gedacht dat de ramen er bij wijze van spreken met krantenpapier zitten dichtgeplakt.
Hoe anders is de werkelijkheid. Oost-Groningen is een prachtig gebied en een waar fietswalhalla. Hier niet de drukte op de fietspaden die je bijvoorbeeld in Drenthe wel ervaart. De letterlijke en figuurlijke hoogtepunten in Oost-Groningen zijn wat mij betreft de vele 13e eeuwse kerkjes, gelegen in verstilde wierdendorpjes. Fietsen door dit oude cultuurlandschap is dan ook een reis door de tijd. Met overal een vriendelijke begroeting (“moi”).
Oost-Groningen heeft dus veel te bieden. Maar het is ook een gebied dat het zwaar heeft, onder andere door beperkte werkgelegenheid en bevolkingskrimp (en alles wat daarbij komt kijken). Net zo gek dus dat de frequente aardbevingen en de dreiging van nog zwaardere bevingen er behoorlijk inhakken. Mensen zijn bang dat hun huis nog verder in waarde zal dalen of zelfs helemaal onverkoopbaar zal worden. Bedrijven zullen wel goed nadenken of ze zich nog wel in Oost-Groningen willen vestigen, met nog minder werkgelegenheid tot gevolg.
Kortom, de aardbevingen kunnen voor Oost-Groningen het laatste zetje zijn richting verdere leegloop van dit gebied, met verpaupering tot gevolg. Ik denk dat dit de grootste dreiging is voor Oost-Groningen, nog los van de materiële schade die de aardbevingen aanrichten aan de historische gebouwen en middeleeuwse kerkjes. De dreiging van nog hevigere aarbevingen zou zelfs kunnen gaan werken als een self-fulfilling prophecy.
Er moet een groot reddingsplan komen voor Oost-Groningen, dat lijkt me duidelijk. In dat opzicht geef ik Max van den Berg gelijk: een deel van de aardgasbaten zou moeten worden gebruikt om flink te investeren in duurzame economische ontwikkeling in dit gebied. Met duurzame economische ontwikkeling bedoel ik dus niet: vieze kolencentrales in de Eemshaven, landschapsvervuilende windmolens, CO2-opslag en andere plannen om van Groningen het afvoerputje van Nederland te maken.
Helaas hoeven we vanuit de landelijke politiek geen impuls voor Oost-Groningen te verwachten. Daar is in deze tijd van crisis sowieso geen geld voor beschikbaar, zeker niet nu er weer miljarden in een bank gepompt zijn. De NAM boort rustig door, zelfs op nieuwe locaties zoals in Veendam.
Ik heb geen oplossing, maar ik heb wel het volgende idee. Oost-Groningen kan profiteren van een toeristische impuls. En de rest van Nederland kan daar ook zijn voordeel mee doen. Immers, een weekend of weekje weg in eigen land (in bijvoorbeeld een bed & breakfast accomodatie) is veel goedkoper dan zeg een wintersportvakantie in Zwitserland en minstens even leuk. Want Oost-Groningen heeft van alles te bieden: schitterende kerkjes, dito wierdendorpen, unieke natuurgebieden zoals het Eems-Dollard gebied, meren voor watersport zoals het Oldamstermeer, kanalen om op te varen, kilometers fietspaden, diverse wandelroutes. En wie behoefte heeft aan stads vertier kan altijd terugvallen op Groningen stad. Een dagje naar Duitsland kan natuurlijk ook. Hoewel ik erg op de Groningse rust gesteld ben, zal ik het voor lief nemen als ik als fietser wat meer concurrentie op de fietspaden krijg.
Oproep: steun Oost-Groningen en kom zelf verifiëren dat de ramen er niet met krantenpapier dichtgeplakt zitten!