Een van de lessen uit de financiële crisis is dat banken meer kapitaal moeten aanhouden. Ze krijgen tot 2020 de tijd om daar voor te zorgen. In de markt wordt afgedwongen dat het sneller gaat dan geëist. Ook moeten banken meer liquide middelen gaan bezitten om aan hun op korte termijn opeisbare verplichtingen te kunnen voldoen. Op zich prima maatregelen, maar er is nog een belangrijk niet goed opgelost probleem.
De kapitaal- en liquiditeitseisen zijn minimumeisen. Stel dat een bank steeds precies de minimum hoeveelheid kapitaal en liquiditeit aanhoudt die in enig jaar wordt gevraagd.
Wat is er beter in de nieuwe situatie? Als de bank in problemen komt, is er meer geld beschikbaar om te voorkomen dat andere geldverschaffers dan de aandeelhouders moeten bijspringen. Of dat de overheid de bank met belastinggeld moet redden. Maar als een bank precies op het minimum zit, kunnen kapitaal en liquiditeiten niet als buffers werken. Er kan namelijk niet op worden ingeteerd, want dan voldoet de bank niet meer aan de minimumeisen. Een kleine tegenslag kan voor grote problemen zorgen. De lange termijn oplossing is dat banken meer dan het minimum aanhouden om klappen te kunnen opvangen zonder door de ondergrens te schieten. Maar in de huidige periode waarin banken bezig zijn meer kapitaal aan te trekken, is er weinig ruimte voor die bufferfunctie.
SNS is een treffend voorbeeld. De bank kwam beneden de nieuwe hogere kapitaaleisen, maar had op het moment van nationalisatie een solvabiliteit die tien jaar geleden riant zou zijn gevonden. Naar verluidt was er ook nog ruim liquiditeit voorhanden. Dit roept de vraag op of banken in de huidige omstandigheden niet de ruimte moet worden gegeven tijdelijk onder de minimumeisen te komen? Want te snel banken nationaliseren, maakt meer kapot dan je lief is!
Auteur
Categorieën