Reactie

Nu de energietransitie zorgt voor volatiele elektriciteitsprijzen, moet er worden ingezet op energieopslag en een flexibelere energievraag, stelde Reyer Gerlagh op 10 mei in ESB. Het is echter de vraag of de volatiele prijzen wel doorzetten. Daarnaast kennen het behouden van de salderingsregeling, het stimuleren van dynamische energietarieven en de aanpassing van de energiebelasting elk hun eigen problemen. Er zijn betere maatregelen mogelijk voor het stimuleren van een klimaatneutraal energiesysteem.

Op 1 december pleitte Misha van Denderen in ESB voor de inzet van erfpacht als alternatief voor eigen woningbezit. Het idee mag dan goedbedoeld zijn, maar wie even nadenkt over de implicaties komt al snel tot de conclusie dat het volstrekt onzinnig is om op grote schaal over te gaan op erfpacht als vervanging van het eigen woningbezit. De argumenten tegen op een rij.

Jan Donders en Flip De Kam constateerden recent in ESB dat de AOW veel hoger is dan de bijstand en schreven dit toe aan de politieke macht van ouderen. Om de kans op herverkiezing te vergroten stemmen de parlementariërs daarom in overeenstemming met de wensen van de ouderen. Er zijn echter een aantal argumenten die dit beeld nuanceren.

Bus en Manshanden (2022) stellen dat de Werkwijzer luchtvaartspecifieke MKBA’s voor maatschappelijke kosten-batenanalyses ten behoeve van het luchtvaartbeleid de voordelen van de luchtvaart overschat en de nadelen ervan onderschat. In hun kritiek gaan Bus en Manshanden deels voorbij aan de overwegingen en argumenten die in de Werkwijzer staan.

In ESB van 13 januari pleitten Baarsma en collega’s voor een coronabeleid zonder lockdowns. Lockdowns kunnen als laatste redmiddel echter niet bij voorbaat uitgesloten worden. Daarnaast zou het deze prominente economen sieren als zij zich hard maken om tot multidisciplinaire rekenmodellen voor beter beleid te komen.

In zijn ESB-bijdrage aan het debat over brede welvaart stelt Bas Jacobs dat dit debat onvoldoende theoretisch zou zijn onderbouwd. Ik laat in dit artikel zien waarom zijn kritiek onterecht is, en geef aan dat het alternatief van een multidimensionale benadering van brede welvaart prima onderbouwd is.

‘Brede welvaart’ en ‘beyond GDP’ zijn de afgelopen jaren ‘doorgebroken’ als onderwerpen van politiek debat en academisch onderzoek. Dit wordt breed erkend als een positieve en noodzakelijke ontwikkeling. Maar in de economische theorievorming ontbreekt het vaak aan fundering. De capaciteitenbenadering biedt een betere basis dan de klassieke welvaartstheorie voor het meten van welvaart en de integratie in beleid.

De generieke uitgaven aan de innovatiebox – een belasting­korting op winst uit innovaties – zijn niet in lijn met de gerichte missies die de Rijksoverheid voor ogen heeft. Ook komen de uitgaven slechts bij een klein deel van de bedrijven terecht, en stimuleren de overheidsmiddelen de innovatie niet als vanzelfsprekend.

Peter Hein van Mulligen reageert op het artikel van Léon Groenemeijer

In een reactie op het artikel van Alfred Kleinknecht over het onvoorwaardelijk basisinkomen, schrijven Emiel Althuis en Peter van Hoesel dat het voor de overheid veel minder zal kosten dan Kleinknecht voorspiegelt.

Uit de analyses van Paul Frijters en Bas Kolen wordt niet duidelijk of de maatschappelijke baten van van lockdowns de kosten overstijgen. Wel geeft de analyse van Kolen een indicatie dat op korte termijn de baten hoger zijn. Als de analyse beter zou aansluiten bij de in Nederland aanwezige kennis, zou hij een goed startpunt zijn voor een maatschappelijk debat.