De eurolanden hebben in 1992 in Maastricht afgesproken dat hun begrotingstekort maximaal drie procent van het bruto binnenlands product mag zijn. Hoe effectief waren deze afspraken? Aan de hand van een analyse van de ontwikkeling van de begrotingstekorten en -overschotten van de betrokken landen vinden Caselli en Wingender dat de afspraak de gemiddelde tekorten licht heeft teruggedrongen. Opvallend is dat de afspraken met name effect hebben gehad op de landen die voor 1992 relatief ver af zaten van de drie procent. De afspraak lijkt dus niet alleen landen met een tekort, maar ook die met een overschot als een magneet richting de drie procent te trekken.
Auteur
Categorieën