iternationaal
Britse
verkiezingen
Na drie regeerperioden vast in het
zadel te hebben gezeten hebben de
conservatieven het in de aanloop tot
de verkiezingen op 9 april moeilijk.
De Britse economic is in een diepe
recessie beland waarvan het eindpunt vooralsnog niet in zicht is.
Over een breed front wordt de bevolking getroffen door de gevolgen van
de recessie. Niet alleen is de werkloosheid scherp gestegen, ook het
aantal gedwongen woningverkopen
is opgelopen tot een recordniveau.
Een slecht economisch klimaat ten
tijde van verkiezingen is over het algemeen in het nadeel van de zittende regering. Des te opmerkelijker is
dan ook dat de conservatieven bij de
indiening van de begroting voor het
nieuwe jaar hebben nagelaten om
de kiezers aan zich te binden. Ondanks dat men rekende op belastingverlagingen tot £ 4 miljard bood de
regering een magere £1,5 miljard,
terwijl het tekort toch stijgt tot £ 28
miljard. Labour heeft hier dankbaar
gebruik van gemaakt. Deze partij wil
de belastingvrije voet verhogen met
10% en een nieuwe belastingschaal
van 50% introduceren voor de hogere inkomens. Hierdoor zou de helft
van de met name lagere inkomens er
op vooruitgaan. Aan de uitgavenkant wil men een speciale actie ondernemen om de economic met behulp van overheidsinvesteringen te
stimuleren. Ook wil labour het Britse pond zo snel mogelijk in de smalle band van het EMS krijgen. Het Engelse bedrijfsleven is daar echter
niet bepaald van gecharmeerd. 70%
van de Engelse ondernemers verwacht een devaluatie van het Britse
pond als labour aan de regering
komt, terwijl 75% van de ondervraagde ondernemers rekening houdt met
een rentestijging.
In de opiniepeilingen heeft labour
een voorsprong genomen.Tegelijkertijd is het politieke verkiezingsspel
de laatste weken aanmerkelijk verhard. De conservatieven schoven
Thatcher naar voren, labour de populaire schaduwminister van financie’n John Smith. Vervolgens is de
verkiezingscampagne uitgemond in
een politieke rel door een reclamefilm van labour, waarin het huidige
gezondheidsbeleid van de conservatieven scherp bekritiseerd wordt. Alleen de liberaal-democraten lijken
hiervan te kunnen profiteren. Het
verkiezingsprogramma van deze relatief kleine partij bevat als belangrijkste punten een hervorming van het
onderwijssysteem gefinancierd door
hogere belastingen en een overgang
van het huidige meerderheidskiesstelsel naar een stelsel van evenredige vertegenwoordiging. Noch de
conservatieven noch labour hoeven
echter in een coalitie op steun van
de liberaal democraten te rekenen.
Het verleden heeft aangetoond dat
een verkiezingsjaar voor de beurs
van Londen weinig goeds inhoudt.
In drie van de vier verkiezingsjaren
daalden obligatie- en aandelenkoersen.
Voor deze verkiezingen houden de
financiele markten rekening met
drie mogelijke uitkomsten: of de conservatieven winnen, of labour wint
of er komt een coalitieregering
(‘hung parlement’) met beiden. De financiele markten geven de voorkeur
aan een continuering van de huidige
regering. Hierdoor zou de overheidsschuld het kleinst blijven en de rente
het laagst terwijl het pond bij de
overgang tot de smalle EMS-band
het pond het minst zou devalueren.
De markten zijn minder optimistisch
over de gevolgenvan een overwinning van labour. Zo bedreigt meer regulering door labour de winsten van
de openbare nutsbedrijven. Ondernemingen die veel miniumumloners
in dienst hebben zien al forse loonstijgingen op zich afkomen wanneer
labour wint. Daarnaast zal de grotere overheidsschuld een zware druk
vormen voor de obligatiemarkt en
zal de terughoudendheid van labour
om indien nodig het pond bij de
overgang tot de smalle EMS-band
met een renteverhoging te steunen
het pond onder druk zetten.
De markten hebben in een coalitieregering het minste vertrouwen. Hierbij zal de politieke onrust en besluiteloosheid zorgen voor grote financiele onzekerheid. De regering zal in
een dergelijke situatie nauwelijks
harde maatregelen kunnen nemen
om de economic uit de recessie te
trekken.
Deze bijdrage is ontleend aan de tweewekelijkse publikatie Beleggen met Van Lanschot.
333