Vroeger op school was ik een druk baasje. ADHD was nog niet uitgevonden. Toch vonden mijn ouders het op een gegeven moment raadzaam een specialist te raadplegen. Die schreef zonder blikken of blozen Valium en Broxil tabletten voor. Mijn ouders verlieten briesend het pand. Een schande!
Mijn zoon van 11 lijkt op mij. Ook een druk baasje. Ik heb aan den lijve ondervonden dat ouders assertief en goed geïnformeerd moeten zijn om uit de grijparmen van Ritalin en Concerta te blijven.
Het lijkt zo logisch. ADHD-ers bezorgen overlast en hebben vaak leerproblemen. De school vindt dit vaak lastig. Het is ook lastig. Waarom geen medicijnen? Kind lekker rustig. En beter geconcentreerd. School blij, ouders blij, kind blij. Farmaceutische industrie nog blijer, want deze aantoonbaar heilzame effecten worden uiteraard breed uitgemeten. Het aantal recepten is tussen 2002 en 2007 verdrievoudigd naar ruim 600.000.
Behoudens die gevallen waar kinderen ontsporen zonder medicijngebruik (een minderheid), zijn de lange termijn effecten van het gebruik van Ritalin of zijn soortgenoten bedenkelijk. Kinderen met ADHD zijn aantoonbaar het best ‘aanspreekbaar’ in de leeftijd voor de pubertijd (zeg 8-12 jaar). Die tijd kan benut worden door kinderen, ouders en omgeving op verschillende manieren bewust te maken wat er speelt en de negatieve gevolgen te beperken. Niet simpel, maar redelijk effectief. Je kind wordt er niet rustig van, maar dat moet je ook niet willen. ADHD-ers zijn immers doorgaans energiek, grappig, origineel en creatief en dat is ook wat waard.
Wat gebeurt er nu als je op die leeftijd aan de pillen gaat? De symptomen worden onderdrukt, zodat kinderen en omgeving onvoldoende geconfronteerd worden met wat de essentie van de ‘afwijking’ is. De pillen zijn na een aantal jaren uitgewerkt. De kinderen en omgeving worden dan alsnog met de effecten van ADHD geconfronteerd maar op een leeftijd waar kinderen doorgaans nauwelijks meer aanspreekbaar zijn. Waardevolle jaren zijn verspeeld en de problemen komen veelal in ergere mate terug.
Mensen als Trudy Dehue en Laura Batstra die ageren tegen de medicalisering krijgen direct bakken stront over zich heen. Opvallend is dat in reacties vooral hun competentie betwijfeld wordt. Misschien omdat ze wel goede argumenten hebben? Het bontst maken Volkskrant journalist Bert Brussen en kinderarts Pereira het. Brussen (zelf niet gehinderd door enige kennis van de materie) meent dat ouders die kinderen na lezing van Laura Batstra’s boek onthouden van ADHD-medicatie net zo absurd bezig zijn als ouders die een kind dat kanker heeft medicatie onthouden omdat de tandarts ze dat aanraadt. Je moet het maar bedenken. Pereira geneert zich er niet voor wetenschapper Batstra te betichten van banden met de Scientology-beweging. Ook een manier om een discussie te voeren.
Ondertussen heeft het kennisnetwerk ADHD naar verluidt wat ongezonde relaties met de farmaceutische industrie (what else is new) hoewel ze dat zelf (uiteraard) ontkent. Zoals Batstra terecht zegt zijn personen en instellingen die gesponsord worden door de farmaceutische industrie zich vaak niet bewust van de invloed die dat heeft. Bij herhaling blijkt uit onderzoek dat dit in ernstige mate gebeurt. Een mooi voorbeeld is een oud CPB-onderzoek waar ik bij betrokken was dat glashelder aantoonde dat huisartsen zich door bezoek van de farmaceutische industrie lieten beïnvloeden in hun voorschrijfgedrag. Direct kocht de industrie een of andere marketinghoogleraar om die een (kansloos) tegenrapport moest produceren en in de pers luid verkondigde dat wij er geen moer van snapten. Zo gaan die dingen.
Artsen lijken op politici die geld toucheren van aannemers en dan zeggen dat de aanbestedingen eerlijk verlopen. Inderdaad blijkt dat in een aantal gevallen zo te zijn. Helaas blijkt ook dat de betalende aannemers statistisch vaker een opdracht krijgen. Daarom moet je (juist als goedwillende arts) hier ook ver buiten blijven.
Ik ben blij dat mijn ouders de blunderende kinderarts hebben genegeerd, want met wat vallen en opstaan is het goed gekomen. Met mijn zoon gaat het ook goed. Met de nodige hulp. Zonder Ritalin.
Auteur
Categorieën