In de kerstvakantie kwam ik een boze witte man tegen. Hij vertelde me dat ons land naar de gallemiezen gaat. Hij had geen probleem de schuldigen aan te wijzen: de elite, Europa, het kabinet, moslims en bankiers.
Hel op aarde
Ik vroeg hem hoe onze hel op aarde er eigenlijk bijligt. Want op platte economische indicatoren als economische groei, bbp per hoofd, werkgelegenheid of begrotingstekort verslaan we de meeste landen van Europa.
Scorebord
De boze witte man vond dat scorebordjournalistiek. We hebben wat mazzeltjes en profiteren van een aantrekkende wereldhandel, maar ons kabinet is dat allemaal aan het verjubelen. We moeten juist naar de toekomst kijken.
Toekomst
Goed en wel, maar op de wereldwijde education index, de global competitiveness en innovation indices moeten we nog wel eens een Zwitser, een Canadees of verdwaalde Scandinaviër voor ons dulden, maar het zijn louter ereplaatsen verder. Onze toekomst is rooskleurig!
Economenpraat
De boze witte man reageerde onverstoorbaar. Typisch economenpraat door alleen naar economische indicatoren te kijken in elkaar gesjoemeld door technocratische statistiekbureaus. Heeft u dan echt niet door dat het allemaal om veiligheid draait in deze tijd?
Veiligheid
U bedoelt dat we wereldtop zijn in het geringe aantal moorden? Dat Amsterdam een van de veiligste hoofdsteden is? Of bedoelt u soms dat we tweede in de wereld zijn op het gebied van vrijheid en persvrijheid? Zelfmoorden, dan? Toegegeven daar staan we slechts op plaats 4. Shame on us.
Cijfertjes
De boze witte man begon wat ongemakkelijk te draaien. Het zijn allemaal maar cijfertjes. Cijfers zijn ook maar een mening. Het gevoel wil ook wat! Ik raakte nu op stoom. U bedoelt geluk? Dat we al jaren in de mondiale top 10 van gelukkigste mensen staan? Dat we op de vraag: ‘als u in problemen bent, kunt u dan rekenen op steun uit uw omgeving?’, we knus met de Scandinaviërs de rest van de wereld uitzwaaien?
Verwarring
De boze witte man was nu in opperste verwarring. Hij hoorde al tijden van een hele boze en spierwitte man dat de moslims ons land overnemen, het kabinet een ramp is, we neprechters hebben en een nepparlement. De hele boze spierwitte man stond al tijden stijf aan kop in de peilingen dus moest hij wel gelijk hebben.
Troef
Ik speelde mijn laatste troef uit. Dus u wilt stemmen op een hele boze spierwitte man die een partij leidt zonder leden, met een pamflet als verkiezingsprogramma? Een man die is veroordeeld wegens het aanzetten tot discriminatie? U wilt stemmen op iemand die een land beschrijft dat helemaal niet bestaat?
De man liep weg, bozer dan ooit, maar ik weet eigenlijk niet op wie hij nu het meest boos was.
Fd column 2-1-2017
Auteur
Categorieën
3 reacties
'De boze witte man koopt elke 14 dagen een lot in de staatsloterij, waarbij hij geen waarde hecht aan de statistiek, die hem met vrijwel volledige zekerheid kan melden dat de hoofdprijs hem nooit zal toevallen. Die statistiek kan hem niets schelen.'
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ons gezonde dochtertje kreeg, geheel onverwacht een epileptische aanval. De arts verzekerde ons dat de kans op ernstige gevolgen, zelfs statistisch gezien, te verwaarlozen was. Gelukkig, want ik hechtte aan statistiek.
Maar onze dochter is sindsdien geestelijk gehandicapt. Ze 'functioneert' als een tweejarige, zonder progressie, in mei wordt ze 14.
Ik koop sindsdien ook staatsloten.
De statistiek kan me niets meer schelen.
De laatste zin, welke de clou bevat, ontbreekt in mijn eerdere reactie.
Deze luidt:
"Hij kiest een ander lot."
De boze witte man koopt elke 14 dagen een lot in de staatsloterij, waarbij hij geen waarde hecht aan de statistiek, die hem met vrijwel volledige zekerheid kan melden dat de hoofdprijs hem nooit zal toevallen. Die statistiek kan hem niets schelen. Hij koopt het lot om een tastbaar houvast te hebben om te kunnen hopen.
Vroeger had hij ook een ander tastbaar houvast om te kunnen hopen. Dat was de door zijn eigen politieke partij aan hem geleverde overtuiging dat zij was opgericht en ervoor knokte om hem en zijn kinderen een betere toekomst te bezorgen.
Die overtuiging wordt niet meer geleverd, de boze witte man is hem kwijt. Dat er statistieken zijn die hem vertellen dat zijn koopkracht vooruit is gegaan en dat de misdaad afneemt, doen er verder niet toe.
Op de een of andere manier heeft zijn oude partij hem zijn hoop afgenomen.