G. Orwell
Little grandson
is engineering
you…
Oceanic, 2084
(oude telling)
Het was een heldere koude dag in
April (oude telling) en de klokken sloegen 00. Winston Smith, zijn kin weggedoken tegen zijn borst, in een poging om
kleiner te lijken, kroop snel door de glazen deuren van het Victorieflatgebouw.
Daar kroop hij dan, de laatste der groten; hij hoopte dat hij nog op tijd was en
haastte zich naar de trappengalerij, omdat de lift natuurlijk te klein was. Ai,
boem, daar was hij gestruikeld over de
informatiekiosk en zo lag hij daar dan in
zijn voile 7 yard (oude maat).
In een flits trok het aan hem voorbij:…hoeveel jaar geleden was het nu,
dat hij hier op de stoep van dit gebouw
de prachtige goudgeknopte wandelstok
van 3 meter van Oceania had aangeboden gekregen en hij voor de juichende
menigte de stok als een volleerde tamboer maitre door de lucht had laten dansen? Hij, Winston, het eerste succesnummer van de biogenetische revolutie.
Bewaakt, vertroeteld en ongetwijfeld
geslaagd. Nooit ziek geweest, nooit verdrietig, nooit lastig. Het was maar goed
dat zij hem niet hier zag liggen, Julia, de
andere helaas grote. 2×3 schoon als een
sirene. En als het nog gemoogd had,
dan…Maar het was niet goed gegaan met
Julia. Er was een synaps stukgegaan onESB 21/28-12-1983
der de kleine linkerkwab, waardoor ze
niet meer op kon houden met praten. Ze
hadden dat willen repareren met een
vervangsynaps in haar lies, maar daar
werd het alleen maar erger van. Hij zag
nog voor zich hoe ze afgevoerd werd, gekropt en gebonden, in een circushelicopter.
Toch had het met hemzelf allemaal
best goed kunnen komen. Er was zelfs
nog sprake van geweest hem, Winston,
feestelijk in te schakelen bij het rechtzetten van de aardas. In een artikel in de
ISOste jaargang van ESB werd voorgesteld dat hij de eerste zou zijn van een
wereldbevolking, beperkt tot 100.000
uit Winston gekloonde Strelitzen! Het
was verkeerd gegaan door die Duitse
schoenmaker. Op zijn huiscomputer
had hij het stilletjes gedaan, had hij ze
gemaakt, kleine rode mannetjes en
kleine gele vrouwtjes.
„ Klein ist schon”, had hij geroepen
(oude taal). Zijn eerste elftal had gewonnen van Feyenoord, zijn eerste duizendtal van Ligurie, daarna was de populariteit van de kleinen niet meer te stuiten,
de kleine kleinzoons snorden overal,
hadden alles voor het zeggen en voelen
en ze hadden hem, Winston, ook opgecommandeerd nu om hier te verschijnen
en rekenschap af te leggen voor zijn te
grote daden,
Het was waar, Winston was verwaarloosd geweest, de laatste tijd. Soms vergaten ze hem zelfs eten te geven. In Soho
had hij gisteren gelukkig nog een kar met
handappelen gevonden en dat vulde wel
weer even. Daarna was hij een slaapje
gaan doen in Hyde Park, maar werd er
wakker van een boos geknierp bij de
Speakers Corner. Er was daar een oud
meneertje geweest, zo’n komieke van de
laatste ,,natuurlijke” twee-metergeneratie. Hij vertelde van vroeger, hoe leuk
het was geweest in de tijden van copulatie en bevalling. Heel gezellig, maar toen
kwam er een bataljon kleine ,,black and
tans” aangevlogen en die hadden hem
van de ki=t getrokken. Ze snorden van
alle kanten tegen hem aan en Winston
die eens geprogrammeerd was op tussenbeide komen bij verkeersongevallen
had ingegrepen. Het had niet geholpen,
was zelfs helemaal verkeerd uitgepakt.
De black and tans hadden het elektronisch weernet over hem uitgeworpen en
hem daar als oud vuil laten liggen.
Nu was hij opgeroepen om voor te komen. Moeizaam kroop hij naar de trap,
hij zag op tegen al die verdiepingen, vanochtend had hij weer nog niets gegeten.
Een vaatje jenever was alles wat hij op
had. Hij staarde omhoog naar het trappenhuis met vrolijk snorrende roden en
gelen en een enkele zwarte op weg naar
de vergadering op het rechtsdak. Gelukkig was hij gisteravond nog net op tijd
geherprogrammeerd om vandaag goed
voor de dag te kunnen komen. Twee tranen die naar jenever rieken drupten
links en rechts van zijn onmetelijke neus.
Maar het was goed zo, alles was goed
zo, de strijd was voorbij. Hij had de overwinning op zich zelf behaald. Hij had
kleine kleinzoon lief.
“‘£$%&/()=?iGO
1175