Stel ik benader u met een aanbod om uw persoonlijke data te kopen voor mijn bedrijf. Geboortedatum, burgerlijke status, baan, hobby’s, dat werk. Ik beloof dat ik ze niet aan derden doorverkoop, maar verder doe ik ermee wat ik wil. Hoeveel wilt u hebben voor deze deal? Denkt u er even over na, u bent niet de eerste die moeite zou hebben met het antwoord.
Onderzoekers hebben het afgelopen jaren mensen precies deze vraag gesteld om de waarde van privacy te bestuderen. Het antwoord blijkt sterk af te hangen van hoe de vraag precies wordt gesteld. Als het gaat om surveys met hypothetische vragen, zegt een grote meerderheid dat ik met mijn bedrijf naar de maan kan lopen, en dat ik voor geen enkel bedrag hun data te zien krijg.
De zaken veranderen als er echt geld op het spel staat. Een team Duitse onderzoekers publiceerden vorige maand een onderzoek waarin ze studenten vroegen om persoonlijke data die vervolgens aan een telecombedrijf werden verkocht. Het datapakket varieerde van geanonimiseerde gegevens over hobby’s tot aan complete downloads van Facebook profielen. Voor elk pakket was minstens driekwart van de studenten bereid om hun data te verkopen. Gemiddeld wilden de studenten acht euro voor geanonimiseerde data over hun preferenties, 14 euro voor hun contactgegevens, en 20 euro voor hun Facebook timeline.
Dat zijn grote bedragen als je bedenkt dat een pakket persoonlijke data op de markt slechts enkele tientallen eurocenten opbrengt. Bovendien geven we bij productaankopen onze data bijna voor niets weg. Een andere recente studie liet studenten online DVDs kopen bij twee verschillende webwinkels. Eén winkel was iets goedkoper maar vroeg wel om meer gegevens. Vrijwel alle proefpersonen kochten bij de goedkope winkel.
Weer een ander experiment demonstreert dat we bereid zijn meer te betalen voor privacy als we eerst een product of service met hoge privacybescherming krijgen aangeboden en vervolgens een product met lage bescherming, dan als de volgorde andersom is. Dezelfde studie laat ook zien dat we vele malen meer geld vragen voor het recht om onze data publiek te maken, dan we willen betalen om onze data privé te houden. Dit endowment effect, een klassieke irrationale bias uit de gedragseconomie blijkt vele malen sterker voor privacy dan voor andere producten.
In feite hebben we dus helemaal geen consistente waardering voor privacy. Misschien is deze verwarring eigenlijk niet zo raar. Want wie weet precies wat de gevolgen zijn van een dataverkoop? In het beste geval ziet u een paar waardevolle advertenties waar u misschien wat aan heeft. En in het slechtste geval worden ze gestolen door criminelen die wellicht uw bankrekening leeghalen. Maar wat zijn de kansen van deze uitkomsten? Als u het weet mag u het zeggen.
De verwarring onder consumenten draagt echter niet bij tot betere privacy keuzes, en maakt het ook een stuk moeilijker om een goede regulering met betrekking tot privacy te ontwerpen. Denkt u daarom nog eens over mijn aanbod na, het antwoord komt u ongetwijfeld nog eens van pas.
Auteur
Categorieën