Willem Buiter, Bas Jacobs (zie hier) en anderen pleiten voor een snelle opschoning van de Europese bankensector. Zogenoemde zombiebanken moeten worden gesaneerd of gesloten. Zombiebanken zijn banken die zo zwak zijn, dat ze ook goede projecten niet kunnen of durven financieren. Ik vind dat ook, met twee kanttekeningen.
De gedachte dat een herstructurering van het Europese bankwezen helemaal zonder financiering door de overheid kan, is waarschijnlijk een illusie. De private sector kan meer dan in het verleden bijdragen. Daarbij moeten eerst de aandeelhouders en vervolgens andere crediteuren in de juiste volgorde aan bod komen. Depositohouders horen helemaal achteraan in de rij. Ze moeten daarom een zogenoemde preferentiële status krijgen. Deposito’s die onder het depositogarantiestelsel vallen, horen helemaal te worden gevrijwaard.
Zelfs als dit regiem is vastgelegd, moeten nationale overheden en het Europese noodfonds (ESM) bereid zijn de herstructurering mee te financieren of garant te staan. Dat is nodig, omdat herstructurering tijd kost en in die tijd geld uit de bank stroomt of dreigt te stromen. Dat moet worden voorkomen door garanties van overheden of het ESM. Of worden opgevangen door financiering door die partijen. Als de gehele Europese bankensector wordt aangepakt, kan het om zulke grote bedragen gaan dat financiering van een gedeelte van de kosten ervan door overheden nodig is om financiële stabiliteit te handhaven.
De tweede kanttekening is dat ook de ECB een rol moet spelen. Die verstrekt sinds eind 2008 onbeperkte financiering aan de banken. Dat was nodig. Maar het heeft ook een vervelende bijwerking. Het zorgt ervoor dat banken noodzakelijke herstructurering kunnen uitstellen. Het houdt Zombiebanken overeind.
Daarom moet de ECB als onderdeel van de gezondmaking van het Europese bankwezen, de onbeperkte toegang tot ECB-krediet afschaffen. Dat maakt duidelijk welke banken Zombiebanken zijn. Volgens het gezegde: pas bij eb wordt duidelijk wie naakt in de branding stonden.
Auteur
Categorieën