Een goede wetenschappelijke traditie is om net zo hard te zoeken naar argumenten tegen een standpunt als naar argumenten die het ingenomen standpunt ondersteunen. In mijn vorige blog heb ik de argumenten voor eigen bijdragen voor huisartsenbezoek benadrukt. Nu ga ik het omgekeerde doen. Dit is mede ingegeven door de vele reacties (dat krijg je als er doorgelinkt wordt naar een huisartsensite :).
Weliswaar waren sommige van die reacties Pavloviaans, maar bevatte andere reacties (en vooral die van ANH Jansen) juist erg zinvolle aanvullingen en tegenwerpingen.
1. Het remgeld-effect van eigen bijdragen is nooit overtuigend aangetoond, zeker niet in de specifiek Nederlandse context. Ook de recente evaluatie van Ecorys in opdracht van VWS over het eigen risico geeft hierover geen uitsluitsel.
2. Patienten gaan zich na het invoeren van een eigen bijdrage meer als eisende consumenten opstellen. Deels is dat goed, maar deels leidt dat ook tot een druk op het voorschrijven van medicijnen en een ontmoediging om patienten naar huis te sturen met de boodschap het nog een tijdje aan te zien. Een eventueel remgeldeffect wordt zo weer ongedaan gemaakt door hogere kosten.
3. Ervaringen in bijvoorbeeld Belgie en Frankrijk geven een genuanceerd beeld. Maar feit is wel dat in die landen vaker medicijnen worden voorgeschreven dan in NL. Dat zou deels kunnen liggen aan cultuurverschillen maar evengoed kunnen voortkomen aan de eigen bijdrage.
4. Er zijn zoveel uitzonderingen nodig dat het effect (als het al bestaat) ongedaan gemaakt wordt: gespaard moeten immers worden sociale visites, lage inkomens, chronische patienten en telefonische consults.
5. We hebben wel wat beters te doen in de zorg dan te schaven aan de marges van de huisartsenmarkt. Je haalt een hoop overhoop met onduidelijke en ieder geval niet bewezen effecten, die mogelijk zelfs ongunstig kunnen uitpakken. Het is een goed gebruik alleen dingen te veranderen als het vaststaat dat het een verbetering betreft.
Ladies and gentleman, and the winner is…
Auteur
Categorieën