Paul Krugman en Reinhart & Rogoff zijn elkaar met inhoudelijke – en met persoonlijke – beledigingen aan het bestoken (zie hier op onze nieuwe ‘discussie/roddelpagina’). Wat dat betreft is het wel verfrissend om te zien dat wat er soms onder Nederlandse economen gebeurt niet uitzonderlijk is. Het issue bij de drie grootse Amerikaanse economen is of het werkdocument van 2010 van Reinhart en Rogoff waarin zij claimen dat het schuldniveau van landen een drempelwaarde heeft die bij overschrijding tot een val in bbp-groei leidt, te veel beleidsinvloed heeft gehad. Nee, zeggen Reinhart en Rogoff, want hun finale versie van 2012 nuanceert deze uitkomsten. Daarbij weet volgens hen iedereen toch dat politici en beleidsmakers alleen onderzoeksresultaten gebruiken die hun goed uitkomen. Maar volgens Krugman is er geen sprake van een drempelwaarde maar slechts van een negatief lineair verband tussen schuldniveau en bbp-groei. In bijvoorbeeld de Verenigde Staten, waar het schuldniveau rond de negentig procent hangt, is het inderdaad wel van belang of het gaat om een drempelwaarde of slechts een datapunt in een lineair verband. Het bepaalt het antwoord op de vraag of de overheidsschuld koste wat kost beneden de 90 procent moetblijven. Inmiddels zijn er een handjevol econometristen op de wagen gesprongen die de data hebben heronderzocht (zie bijvoorbeeld dit onderzoek). Inderdaad laten die vrijwel allemaal zien dat er ofwel geen drempelwaarde is ofwel allerlei mogelijke drempelwaarden. Tja, zeggen Reinhart en Rogoff, maar je ziet dat landen wel van deze grens van negentig procent vandaan blijven, dat zullen ze toch niet voor niets doen. Me dunkt, ze luisteren natuurlijk wel naar de waarschuwingen die uit dat werkdocument uit 2010 van Reinhart en Rogoff kwamen. Eén–nul voor Krugman dus.
Auteur
Categorieën