Bij het terugkijken op dit economisch en politiek rommelige jaar kies ik voor de bezieling. Wat mij de meeste inspiratie in 2013 gaf was de documentaire Searching for Sugarman van Malik Bendjelloul.
Mislukt genie
De documentaire vertelt het even krankzinnige als romantische verhaal van Sixto Rodriguez, een muzikant uit Detroit, die in 1971-72 twee geniale lp’s maakt maar totaal mislukt in de Verenigde Staten.
Zonder het zelf te weten blijkt hij een superster in Zuid-Afrika te zijn. Sixto Rodriguez vult zijn tijd ondertussen met filosofie en zware lichamelijke arbeid in de sloop. Pas in 1997 komt hij erachter dat hij een verborgen schare fans heeft en komt zijn carrière alsnog op gang. De documentaire uit 2012 won dit jaar vrijwel alle prijzen, waardoor Rodriquez nu ook een ster is in de rest van de wereld.
Sentimentele bui
Vanwaar dit verhaal in deze column? Wellicht ben ik in een sentimentele bui omdat ik morgen 50 word. Sixto Rodriguez schrijft poëtische teksten die gemakkelijk kunnen wedijveren met de beste teksten van Bob Dylan, maar hij heeft daarnaast een veel betere stem.
Het is ontroerend dat hij uit de bittere armoede van Detroit ontsnapt en alsnog het succes kan vieren dat hem toekomt. Het is een verhaal over rechtvaardigheid, maar nog meer over de speling van het lot.
Succes of falen
Nergens meer dan in de kunst staan winst en verlies zo dicht bij elkaar. Omdat popmuziek duur is om te maken, heb je schaal (succes) nodig om ervan te kunnen leven. Om succes te hebben, heb je talent nodig (we hebben het niet over een boyband immers), maar ook de juiste marketingmachine. En geluk. Je hebt maar een beperkte periode om die ingrediënten te smeden tot een goed belegde boterham.
Toen Sixto dit jaar in de slipstream van de documentaire op stoom kwam, mocht hij aantreden in de televisieshow van David Letterman en bij het Glastonbury popfestival. Op de vraag of hij geen haatgevoelens koesterde tegen de malafide platenbonzen die hem al die jaren het geld hadden afgetroggeld van de platenverkoop in Zuid-Afrika, antwoordde de muzikale filosoof: ‘Haat is een te krachtige emotie om verspild te worden aan iemand die je echt niet mag.’
Succesroesje
Ook in mijn eigen leven is het verschil tussen succes en ondergang soms klein. Zit het tegen, dan troost ik me met parels als Sandrevan Lullaby en een tekst als: ‘The sweetest kiss I ever got, is the one I never tasted.’ Wanneer ik aan de gunstige kant van de streep beland en in een succesroesje dreig te bezwijken voor verleidingen, denk ik aan Sugar Man en laaf ik me aan de wijsheid en bescheidenheid van deze verlate popheld.
Deze column verscheen op 30 december maar wegens verblijf in buitenland was ik die vergeten te uploaden nu alsnog
Auteur
Categorieën