De economie van Brazilië zit in het slop. De economie krimpt al twee jaar op rij, schulden stijgen, het vertrouwen is weg en de politici gaan rollebollend over straat. De groeidiamant van weleer is dof geworden. The BRIC is Broke. Gaan de Olympische Spelen voor een boost zorgen of juist voor een extra domper?
Magneet
De Spelen worden onveranderlijk verkocht als toeristenmagneet, met als bonus een verbeterde infrastructuur en buitenlandse investeringen. IJverige consultants komen aanzetten met vuistdikke rapporten en multipliers waar bobo’s hun vingers bij aflikken.
Beloftes
Op enkele uitzonderingen na komen die beloftes nooit uit. De toeristen komen wel, maar dat effect is tijdelijk. De investeringen zijn gebaseerd op wensdenken en wat rest zijn obsolete stadions waar geen zinvol businessplan voor te verzinnen is. Kosten-batenanalyses achteraf zijn altijd negatiever dan die van tevoren.
Verzuipen
Denk aan de 2000 bezoekers in Manaus die doorgaans hun lokale voetbalhelden aanmoedigen. Los nog van het feit dat het apart is om een wedstrijd aan Rio te koppelen in Manaus, dat op een slordige 4500 km van Rio ligt (alsof je bij Spelen in Amsterdam een wedstrijdje in Dakar of Damascus laat spelen), in de toekomst mogen die toeschouwers verzuipen in de Arena Amazonia, een stadion van $ 300 mln midden in het regenwoud waar ruim 40.000 mensen in passen.
Ongelijkheid
Het verdienmodel van de Spelen versterkt ook de ongelijkheid in een land. De baten van de Spelen verdwijnen in de zakken van vastgoedontwikkelaars, bouwers en sportbobo’s. De favela’s zijn cosmetisch opgekalefaterd maar liggen er morgen weer net zo treurig bij als gisteren.
Favela
Het is mogelijk om een mega-event als de Olympische Spelen te organiseren en bredere lagen van de bevolking te laten meeprofiteren. Zo zou er een aanvalsplan kunnen bestaan om de favela’s duurzaam op te knappen, zoals ook redelijk gelukt is bij Oost-Londen en in Barcelona.
Duwtje
Een dergelijk succes vereist een stabiele en betrouwbare politieke leiding, iets dat niet alleen in Brazilië ontbreekt, maar in de meeste landen die Spelen organiseren. Als er een politieke wens is om een bepaald sociaal doel te bereiken, zijn er geen Spelen nodig om die te realiseren. Een broodnodig duwtje in de rug door een grootschalig sportevenement kan het verschil maken, maar corrupte regimes hebben nu eenmaal vele andere lucratieve doelen voor de beschikbare miljoenen.
Sportbonden
Internationale sportbonden zouden eisen kunnen stellen die ertoe leiden dat de kosten en baten van grote evenementen beter worden verdeeld. Probleem is dat die bonden zelf corrupt zijn. De Romeinse dichter Juvenalis verzon de uitdrukking: ‘geef het volk brood en spelen’. Na al die eeuwen komen we niet verder dan Brood of Spelen.
Auteur
Categorieën