Stel je auto is kapot. Je brengt hem naar de garage. De garageman spreekt met je af wat hij gaat doen, hoe duur de reparatie waarschijnlijk zal worden en wanneer de auto klaar zal zijn. Het plannen van processen en factureren is eenvoudig. Reputatie en vertrouwen spelen in deze transactie een belangrijke rol want bestuurders weten doorgaans te weinig van auto’s om te beoordelen wat de monteurs aan het doen zijn.
Beperkte risico’s
Zo’n 70% van de ziekenhuiszorg in Nederland wijkt niet wezenlijk af van dit garageverhaal. Het betreft hier electieve (of planbare) zorg zonder grote risico’s op complicaties. Denk aan het verhelpen van problemen aan ogen, heupen of knieën. De rest van de ziekenhuiszorg is veel ingewikkelder, bijvoorbeeld omdat het om zeldzame aandoeningen gaat of omdat patiënten risico’s op complicaties lopen.
Garage
Hoewel de meerderheid van de diensten op die van een garage lijken, lijkt de organisatie van een ziekenhuis daar in het geheel niet op. De operationele leiding van een ziekenhuis heeft weinig te zeggen over wat de zorgmonteurs moeten doen. De zorgmonteurs hebben zich ook vaak apart georganiseerd. Ze krijgen geen salaris van de baas maar een percentage van de schade. Hoe moeilijker de reparatie, hoe meer geld voor de zorgmonteurs.
Maar het gaat verder: als de zorggarage meer klanten krijgt omdat de baas heel vriendelijk is, krijgt de baas niet per se meer geld maar de zorgmonteurs vaak wel. Als de zorgmonteurs nieuwe robots willen bestellen, betaalt de baas, maar de zorgmonteurs niet. Handige jongens die zorgmonteurs.
Verzekeraars
De baas stuurt geen rekening aan de patiënten, maar naar de verzekering die alleen uitbetaalt als de zorggarage aan een imposant bouwwerk van regels voldoet. Hierdoor heeft de baas een leger boekhouders in dienst die de helft van de dag aan het steggelen zijn met de zorgmonteurs die niet zijn opgeleid om ingewikkelde formulieren in te vullen en daar ook een hekel aan hebben.
Onvoorziene gronden
De baas heeft de nodige moeite zijn financiële planning rond te krijgen omdat de verzekeraars voortdurend geld dat in het verleden is betaald op onvoorziene gronden terugeisen en geld waar hij recht op heeft pas jaren later betaalt.
De politiek faalt al jaren om verandering te brengen in deze sullige manier om een ziekenhuis te organiseren, maar het gaat nu toch gebeuren dankzij Europa en de fiscus. Deze weinig populaire organisaties hebben de zorgmonteurs laten weten dat hun ‘handige Harry’-constructie – geld verdienen als het beter met de garage gaat en hun robots door de baas laten betalen – tegen de Europese regels is.
Echte wereld
Natuurlijk is een ziekenhuis oneindig veel ingewikkelder dan een garage, zijn patiënten geen auto’s en medisch specialisten geen ritselaars. Men moet een vergelijking nooit te ver door willen voeren, maar het fundament ook niet weg willen nuanceren. De essentie is dat de specialisten hom of kuit moeten kiezen. Of in loondienst of risicodragend in het ziekenhuis participeren. Medisch specialisten: welkom in de echte wereld.
FD column van 17-11 licht aangepast o.b.v. commentaar van Ivo Knotnerus
Auteur
Categorieën