Wat wordt dit keer het grote verkiezingsthema? De PvdA heeft logischerwijze de werkloosheid als hoofdthema gekozen voor zowel de gemeenteraadsverkiezing in maart als de Europese verkiezing in mei.
Economen breken zich het hoofd over hoe het komt dat de werkgelegenheid verder achterblijft bij de groei dan gebruikelijk. Gaan we onvermijdelijk een periode van ‘jobless growth’ tegemoet of kunnen we er wat aan doen?
Sleutelwoord
Op korte termijn is vooral een stimulus van de vraag nodig. Verhoog de lonen in sectoren die dat kunnen dragen en bejegen burgers die hun huis onder water hebben staan wat fatsoenlijker. Zo kan een eind gemaakt worden aan de spiraal van koopkrachtdaling, stijgende schulden, werkloosheid en dalende belastingopbrengsten. Op langere termijn zal Nederland klaargestoomd moeten worden voor een veranderende arbeidsmarkt. Hoe dat moet, staat opgetekend in het onvolprezen WRR-rapport ‘Naar een lerende economie’ waarbij het sleutelwoord kennisinvestering is.
Op de borst
Hoe denkt de PvdA deze opgaven aan te pakken? We geven het woord aan vicepremier Asscher. Op het PvdA-congres klopt hij zich op de borst voor de Wet Werk en Zekerheid. Geen slechte wet, maar te veel verwaterd om snoeverij te rechtvaardigen. Vervolgens: ‘gemeenten in het land maken met extra Europees geld (maar liefst € 30 mln) plannen om jongeren aan de slag te helpen. En het resultaat is geweldig! In totaal verwachten ze 56.000 jongeren te kunnen helpen. De een met extra scholing, een ander met een stageplek en weer een ander krijgt steun bij het opzetten van een eigen bedrijfje.’
Gemeenten hopen dat ze iets leuks met extra gratis Europees geld kunnen doen met instrumenten waarvan genoeglijk bekend is dat ze zeer beperkt effectief zijn. En dat noemen we dan op voorhand alvast een geweldig resultaat.
Superplannen
We gaan snel over naar meesterbrein Ad Melkert. Die heeft superplannen met Europa. Laten we naast de spijkerharde 3% begrotingsnorm ook een snoeiharde werkloosheidsnorm van 5% afspreken. Het doet denken aan de verguisde Lissabonagenda, waar Europese landen stoer afspraken dat ze de meest concurrerende en innovatieve economie van de wereld zouden worden. Wie zei daarover ook alweer: ‘het is dom een doelstelling te formuleren waarvan je weet dat je die niet kunt halen. Je verspeelt geloofwaardigheid die je niet zomaar terugwint.’ Oh ja, dat was Ronald Plasterk, in 2006, als columnist van de Volkskrant (Plasterk was wel even vergeten dat die Lissabonagenda toen allang was ingeruild voor growth and jobs maar dit terzijde).
Imago
Het is mode imago te laten prevaleren boven inhoud in de politiek. Een verhaal dat leuk bekt, maar nergens op slaat, ach wat maakt het uit, dat zijn die domme kiezers na de verkiezingen toch weer vergeten. Maar werkloosheid is een te ernstige kwestie voor holle frasen en loze beloften.
Auteur
Categorieën