Wéér een onderwerp waar de emoties hoog oplaaien. De verdedigers van de vrije artsenkeuze doen alsof een onvervreemdbaar grondrecht wordt verkwanseld terwijl de voorstanders van het afschaffen beweren dat verzekeraars anders hun werk niet kunnen doen. Zoals vaker hebben ze allebei een beetje gelijk, maar verdwijnt de kern van het debat door al het gekrakeel naar de achtergrond.
Cowboys
Welk probleem moet er eigenlijk worden opgelost? Vooral in de geestelijke gezondheidzorg is de afgelopen jaren een wildgroei ontstaan aan instellingen en initiatieven. Het is kinderlijk eenvoudig een vergunning te krijgen. Zelfs een paar Volkskrant journalisten lukte dat. Vervolgens is het niet nodig therapieën aan te bieden die gebaseerd zijn op wetenschappelijk onderzoek. Evenmin is het nodig een ordentelijke administratie te voeren, een contract met een verzekeraar te hebben of je te laten onderwerpen aan kwaliteitscontroles. Alles wat nodig is, zijn cliënten die in je geloven.
Convenant
Dezelfde mensen die beunhazen en kwakzalvers bestrijden, verdedigen te vuur en te zwaard het recht van mensen om daarvoor te kiezen. Vind ik niet erg, maar waarom moet ik als premiebetaler voor dat recht opdraaien? De minister was de wildgroei zo zat dat ze maar besloot een convenant te tekenen met de sector om de groei te maximeren, helaas met perverse gevolgen.
Black Box
Omdat de sector aan een plafond zit en verzekeraars op dit moment gedwongen worden te betalen voor therapieën als zwemmen met dolfijnen voor verslaafden of fantasietherapieën in exotische oorden, moeten reguliere, wél gecontracteerde instellingen, die zich wél laten controleren, wél wetenschappelijk bewezen behandelingen verrichten en een ordentelijke administratie voeren, bloeden voor de cowboys. Omdat niemand de cowboys controleert, is het zelfs onduidelijk hoeveel het er precies zijn en hoe het met de kwaliteit is gesteld. Zie hier een zorg black box anno 2014.
Niet inperken
Goed idee dus dat beperken van vrije artsenkeuze? Neen. Het is niet duidelijk waarom dat nodig is om bovenstaand probleem op te lossen. Verzekeraars roepen wel dat de beperking om een niche gaat en dat alle huisartsen- en ziekenhuiszorg toch wel gecontracteerd wordt, maar niemand weet voor hoe lang. Geen prettig vooruitzicht. Ook zijn de gevolgen onduidelijk voor kleine verzekeraars. Kunnen zij zich nog wel onderscheiden van de grote vier in de toekomst?
Het is spijtig dat er geen alternatief op tafel is gekomen voor het oplossen van het GGZ probleem. Het moet toch mogelijk zijn om vergoedingen conditioneel te maken op kwaliteitseisen zonder de zorg op lompe wijze in een ongewis avontuur te storten. De Eerste Kamer moet vandaag over dit wetsvoorstel stemmen. Deze dolfijn krijgt nog wel een staartje.
Auteur
Categorieën