Het concept liquiditeit refereert aan het gemak, de snelheid en de kosten die gepaard gaan met het verhandelen van financiële activa. Gebrek aan liquiditeit is een belangrijke frictie in financiële markten. In mijn proefschrift onderzoek ik de rol van liquiditeit in de intermediaire functie van beleggingsfondsen.
In de afgelopen jaren zijn Chinese kapitaalmarkten steeds meer open geworden voor buitenlandse investeerders. Vanaf mei 2018 zijn Chinese A-aandelen opgenomen in de toonaangevende index voor opkomende markten van de Amerikaanse indexprovider MSCI. Ik onderzoek hoe fondsen met een passieve beleggingsstrategie reageren op deze indexwijziging. Er is sterk bewijs dat zij een afweging maken tussen het minimaliseren van liquiditeitskosten en het minimaliseren van afwijkingen ten opzichte van de index. Passieve fondsen concentreren hun posities namelijk in de grootste, meest liquide A-aandelen. Vervolgens blijkt dat vooral de grootste, meest liquide A-aandelen een verhoogde correlatie met indexrendementen vertonen na opname in de index. Deze bevinding benadrukt dat het effect van indexopname op de onderliggende aandelen afhangt van de replicatiestrategieën van investeerders.
Daarnaast analyseer ik de liquiditeitsmismatch in open-einde-bedrijfsobligatiefondsen. Deze fondsen bieden hun investeerders doorgaans dagelijkse onttrekkingen aan, terwijl ze beleggen in activa die gekenmerkt worden door beperkte liquiditeit. Wanneer deze fondsen met grote terugbetalingsverzoeken te maken krijgen, kan dit tot gedwongen verkoop van bedrijfsobligaties leiden en bijdragen aan een verdere marktontwrichting. Mijn onderzoek wijst uit dat tijdens de coronacrisis in maart 2020 fondsen met grotere liquiditeitsbuffers minder bedrijfsobligaties verkochten en beter presteerden. Dit suggereert dat hogere liquiditeitsbuffers procyclisch handelsgedrag kunnen reduceren.
Ook bestudeer ik de relatie tussen de liquiditeitsmismatch en fondsrendementen over een langere steekproefperiode. Hieruit volgt dat fondsen die in minder liquide bedrijfsobligaties beleggen, onderpresteren ten opzichte van meer liquide fondsen. Dit effect is het sterkst gedurende tijden van stress en het meest uitgesproken voor fondsen die in high-yield-obligaties beleggen. Deze bevinding is consistent met de hypothese dat een liquiditeitsmismatch een negatieve invloed heeft op behaalde fondsrendementen.
Al met al laten mijn resultaten zien dat liquiditeitsfricties een aanzienlijk effect hebben op het gedrag van financiële intermediairs, en dat dit gedrag vervolgens van belang is voor de manier waarop liquiditeit financiële markten beïnvloedt.
Auteur
Categorieën