De populariteit van hypotheekleningen met een rentevastperiode van langer dan tien jaar is sinds halverwege 2022 flink afgenomen. De meeste hypotheekleningen kennen nu een rentevastperiode van vijf tot en met tien jaar.
Vanaf eind juni 2022 daalde het aandeel van bij Nederlandse banken nieuw afgesloten hypotheekleningen met een rentevastperiode van langer dan tien jaar scherp, en dit aandeel is tot eind 2024 relatief laag gebleven (figuur). De rentevastperiode vanaf vijf tot en met tien jaar is het populairste alternatief. Het aandeel hiervan steeg van 30 procent eind juni 2022 tot 49 procent eind 2024.
Met de lage rentestand werden kortlopende hypotheken relatief sterk ontmoedigd door de toetsrente. De toetsrente is een fictieve rente van minstens vijf procent die door de Autoriteit Financiële Markten wordt vastgesteld en voor leningen met een rentevastperiode van korter dan tien jaar mede de maximale hypotheeklening bepaalt. De toetsrente beschermt huizenkopers die de rente voor kortere tijd vastzetten tegen het aangaan van een te hoge lening. Zonder deze bescherming zouden zij hoge financieringslasten kunnen ondervinden als de rente aan het einde van de rentevastperiode is gestegen.
In de jaren voor juni 2022, toen het verschil tussen de toetsrente en de offerterente opliep door dalende offerterentes, konden consumenten meer lenen als ze kozen voor een rentevastperiode van minstens tien jaar. Voor hypotheekleningen met zo’n langere rentevastperiode is het namelijk wel de offerterente, en niet de toetsrente, die bepalend is voor de maximale hoogte van de hypotheeklening.
Door de recente stijging van de offerterentes liggen deze dichter bij de toetsrente en is de financiële prikkel om te kiezen voor een langere rentevastperiode minder sterk. Tien jaar is de kortst mogelijke rentevastperiode waarbij de prikkel nog geldt, wat mogelijk de populariteit van de rentevastperiode vanaf vijf tot en met tien jaar als alternatief mede verklaart.
Auteur
Categorieën