Column

Overheidsbeleid dat oude sectoren ondersteunt, werkt contraproductief. Juist nu er zo veel arbeidskrachten nodig zijn bij het klimaatneutraal maken van de economie, moet de vraag worden gesteld welke industrie levensvatbaar is in Nederland, alvorens er over steun kan worden gesproken.

Is het IMF eigenlijk nog wel relevant? Deze vraag lijkt op het eerste gezicht wereldvreemd, maar is dat niet. Deze institutie heeft de internationale financiële stabiliteit geborgd en de economische ontwikkeling gefinancierd. Ook voor de problemen van deze tijd is er een rol weggelegd voor het IMF.

In westerse landen zijn de verschillen tussen mensen wat betreft ondernemerschap voor ongeveer zestig procent te verklaren vanuit de specifieke omstandigheden en gebeurtenissen waarmee mensen te maken krijgen in hun leven. Deze omstandigheden kunnen worden beïnvloed door de politiek.

Op drie vlakken gaat het in Nederland mis bij inclusief ondernemerschap, en daar zouden we allemaal wakker van moeten liggen. Inclusiever ondernemerschap kan namelijk een belangrijke bijdrage leveren aan economische groei.

Ondanks de vele aanvallen van rechts en van links is de ondernemerschapseconomie, net als het westerse democratische liberalisme, nog springlevend. Wel moeten we die ondernemerschapseconomie nu richten op de leefbaarheid van onze aarde. Dat zou dus de focus moeten zijn van het ondernemerschapsbeleid.

Het overeind houden van bedrijven – zoals de afgelopen jaren massaal is gebeurd – moet niet het nieuwe normaal worden. Een gezonde dosis creatieve destructie is broodnodig om de maatschappelijke uitdagingen waar we voor staan het hoofd te kunnen bieden.

Hoeveel extra eenzame jongeren zijn te verantwoorden als daarmee de gezondheid van kwetsbaren beschermd kan worden? Hoeveel extra reistijd mogen we van een automobilist vragen om een boswandeling voor een gezin uit de binnenstad mogelijk te maken? En hoe modeleer je de relatie tussen dergelijke effecten op welbevinden?

Vriend en vijand zijn het er zeker over eens dat dit een bijzonder regeer­akkoord is. Is de Nederlandse overheid eerder ooit zo ‘genereus’ en ‘ambitieus’ geweest? Er valt een vergelijking te trekken met het kabinet-Den Uyl van 1973–1977.

De Algemene Rekenkamer heeft negentien extra uitgaven gevolgd van Rutte III, van in totaal 3,2 miljard euro. Nu Rutte IV veel extra uitgaven plant, is het van het grootste belang om de parlementaire controle daarop zo serieus mogelijk te organiseren. Daartoe worden een drietal suggesties gedaan.

De verduurzaming van de luchtvaartsector is een uitdaging, want naast verduurzaming blijven ook betaalbaarheid en leveringszekerheid van belang. De oplossing hiervoor moet een combinatie van nieuwe technologie en het verminderen van vliegen zijn.