Nieuwsuur liet zien dat bij het WODC onderzoeksconclusies herschreven werden, dat zij dwingende verzoeken tot het schrappen van teksten ontving en dat werd gestuurd op het selecteren van veilige maar wetenschappelijk kwestieuze offertes. Maar sturing kan ook subtieler. Vier voorbeelden.
Vorige maand meldde staatssecretaris Klijnsma dat Rijk en gemeenten flink achterlopen op het schema van extra arbeidsgehandicapten, te bereiken in de periode van 2013 en 2020. Reden voor de staatssecretaris om alleen voor de overheid een quotum in te stellen.
Er is een nieuw item is toegevoegd aan het toch al lange boodschappenlijstje voor de naderende coalitie: uittredingsregelingen voor zware beroepen. Maar de discussie lijkt nu gevangen te zijn in een tunnelvisie. We kijken niet naar de bredere, gunstige ontwikkelingen die plaatsvinden op de arbeidsmarkt voor ouderen.
De voorzichtigheid in de experimenten met het basisinkomen is vanuit politiek oogpunt te begrijpen. Maar als onderzoeker vraag ik me af wat de experimenten gaan opleveren aan kennis.
De formatie is in volle gang, maar de beloofde input over doorbetaling bij ziekte en arbeidsongeschiktheid uit de Sociaal Economische Raad is nog niet beschikbaar. Waarom is dat een slechte zaak?
Economiefaculteiten in Nederland hebben de mond vol van validatie en maatschappelijke relevantie van onderzoek, maar zij lijken een blinde vlek te hebben voor de uitwisseling van kennis tussen wetenschap en beleid via Nederlandstalige bladen.
Gaat het nu om klantmanagers, wethouders, beleidsambtenaren of politici, allen geloven er heilig in dat ondersteuning bij het zoeken naar werk op maat gesneden moet zijn.
