■ Bob Lodder en Harry Bierings (CBS)
Met de voor seizoen gecorrigeerde werkloosheidscijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek kon men al langer de werkloosheid tussen maanden en kwartalen vergelijken die niet met het seizoen samenhangt. Fluctuaties van het werkloosheidscijfer die ieder jaar hetzelfde patroon laten zien, zijn hier uitgefilterd.
Nieuwe schattingen maken het mogelijk om ook de voor conjunctuur gecorrigeerde werkloosheid tussen jaren te vergelijken – de werkloosheid die niet samenhangt met de conjunctuur (figuur). Met andere woorden, de werkloosheid die overblijft na aftrek van conjuncturele fluctuaties. Het verloop op de lange termijn wordt dan zichtbaar.
Net zoals voor de seizoencorrectie is de werkloosheid voor de conjunctuurcorrectie geschat met een ‘structureel tijdreeksmodel’. De figuur laat het resultaat van die schattingen zien. Voor de schatting zijn in het model de jaarcijfers van het werkloosheidspercentage voor de periode 1800–2018 gebruikt.
Over de afgelopen vijftig jaar laat de voor conjunctuur gecorrigeerde werkloosheid een wisselend stijgend (1969–1985), dalend (1986–2001), opnieuw stijgend (2002–2015) en weer dalend (2016–2018) verloop zien. Uit de modelschatting volgt dat de voor conjunctuur gecorrigeerde werkloosheid bestaat uit een constante trend van 4,3 procent van de beroepsbevolking, en een lange cyclus met een periode van bijna achttien jaar. De geschatte lengte van de cyclus komt sterk overeen met die van de Kuznetscurve (15-25 jaar) die is vastgesteld in eerder onderzoek.
De figuur toont ook de conjuncturele werkloosheid, dus de werkloosheid die juist wél samenhangt met de conjunctuur. De conjuncturele werkloosheid vertoont een cyclische beweging rond nul met een golflengte van bijna acht jaar. De geschatte lengte komt sterk overeen met die van de Juglarcurve (7-11 jaar). Van 2015 tot en met 2018 daalde de conjuncturele werkloosheid sterk.
Auteurs
Categorieën