Werkgevers en werknemers hebben verschillende opvattingen over hun arbeidsrelatie van de toekomst. HR-activiteiten gericht op mobiliteit en opleiding bevorderen de afstemming van waargenomen wederzijdse verplichtingen van werknemers en werkgevers.
Hoewel werkzekerheid bij veel cao-onderhandelingen op de agenda staat, worden concrete cao-afspraken nog weinig gemaakt. Heldere cao-normen over werkzekerheid zouden tot een effectievere invulling ervan leiden.
Flexibele arbeid is de beste opstap naar particiaptie op de arbeidsmarkt, maar leidt in veel gevallen niet to duurzaam werk. Dit vereist investeringen in employability.
De Zweedse transitiefondsen dienen ter inspiratie bij het ontwikkelen van een structurele aanpak van transities van werk naar werk in Nederland. Van Spanje kunnen we leren hoe een te grote focus op baanzekerheid leidt tot grote onzekerheid voor mensen met tijdelijke contracten.
Regio’s kunnen bijdragen aan werkzekerheid door middel van samenwerking tussen marktpartijen, kennisinstituten en overheid. Brainport Regio Eindhoven kan hierbij als voorbeeld dienen.
“Hoe sterker de ontslagbescherming, hoe meer de last van het werkloos zijn bij een kleine groep mensen wordt gelegd die daardoor vaardigheden en mogelijk de binding met de arbeidsmarkt verliezen.”
Het ESB-dossier over werkzekerheid geeft inzicht in de stand van zaken op het gebied van flexibiliteit en werkzekerheid en levert een waardevolle bijdrage aan de beleidsdiscussie.
Het concept werkzekerheid verhoudt zich beter met een flexibele arbeidsmarkt dan de traditionele baanzekerheid. Ook kan werkzekerheid een belangrijke vorm van inkomenszekerheid zijn waar sociale zekerheid tekortschiet.