Werkende Nederlanders maken kortere werkweken dan andere EU-burgers. Vanwege de hoge participatiegraad werken er echter meer mensen in Nederland, waardoor we per inwoner ongeveer evenveel werken als de rest van de EU. Wel is de verhouding in gewerkte uren tussen mannen en vrouwen schever dan in de rest van de EU, wat nadelig is voor de economische zelfstandigheid van Nederlandse vrouwen.
De Nederlandse werkweek is kort en het is verleidelijk om te concluderen dat het arbeidspotentieel onderbenut is, maar in Europees perspectief is het gemiddeld aantal gewerkte uren per persoon niet laag (figuur). Mede doordat deeltijdwerk mogelijk is, werken er veel Nederlanders en is de (netto-)participatiegraad hoog. Hoewel werkende Nederlanders tweeënhalf uur kortere werkweken maken dan gemiddeld in de EU, is het aantal gewerkte uren per inwoner nagenoeg hetzelfde. Nederlanders werken per inwoner zelfs meer dan Duitsers en Belgen.
Waar Nederland wel uit de pas loopt met de rest van de EU is de verdeling van de gewerkte uren tussen mannen en vrouwen. Bijna nergens in de EU is deze verdeling zo scheef als in Nederland. Een Nederlandse werkende vrouw werkt vierenhalf uur korter per week dan gemiddeld in de EU. Uitgedrukt per inwoner werken Nederlandse vrouwen anderhalf uur minder dan gemiddeld, en minder dan de vrouwen in al onze buurlanden. Tegelijkertijd werken Nederlandse mannen, per inwoner uitgedrukt, meer dan gemiddeld in de EU. Door deze relatief scheve verdeling zijn Nederlandse vrouwen financieel minder zelfstandig en extra kwetsbaar voor armoede.
De cijfers in de figuur hebben alleen betrekking op 25- tot 54-jarigen, zodat verschillen in de vergrijzingsgraad en de nationale pensioenstelsels de cijfers zo min mogelijk beïnvloeden. Omdat er voor dit leeftijdscohort geen data beschikbaar zijn over het percentage werkenden met een tweede baan, zijn voor dat percentage de cijfers voor 20- tot 64-jarigen gebruikt.
Auteur
Categorieën