■ Martin Admiraal (DNB)
De vacaturestatistiek voor het eurogebied laat zien dat het aantal vacatures snel stijgt. Dit is een indicatie voor een krapper wordende arbeidsmarkt, maar een nadeel van deze statistiek is dat deze pas na twee kwartalen beschikbaar is.
De Europese Commissie biedt een alternatieve indicator op basis van een enquête onder ondernemers. Zij krijgen onder andere de vraag voorgelegd: “is arbeid een belemmerende productiefactor?” De antwoorden vertonen een sterke samenhang met de officiële vacaturestatistiek (figuur). De tijdreeks is bovendien over een veel langere periode beschikbaar dan de officiële statistiek. Deze enquête is daarom een goede indicator voor de werkelijke vacatureontwikkeling in het eurogebied.
Sinds begin 2017 stijgt deze indicator snel: een aanwijzing dat ook het aantal openstaande vacatures snel oploopt. Een uitsplitsing op landniveau laat zien dat dit vooral geldt voor Nederland en Duitsland. In Italië is, als enige van de grote eurolanden, nog nauwelijks sprake van vacaturegroei.
Tegelijkertijd is het werkloosheidcijfer in het eurogebied afgenomen van 12,1 procent op het hoogtepunt naar 8,8 procent aan het einde van 2017. Dat nu steeds meer vacatures moeilijk vervuld worden, is een indicatie dat er een mismatch op de arbeidsmarkt bestaat. Een mismatch geeft de paradoxale situatie waarin mensen die willen werken geen baan kunnen vinden terwijl bedrijven een tekort aan werknemers hebben en niet kunnen groeien. Met als gevolg dat de werkloosheid langzamer daalt en de economische groei minder hoog is dan zou kunnen.
Indirecte informatie uit Nederland en Duitsland bevestigt een toenemende krapte op de arbeidsmarkt. In Nederland zijn bijvoorbeeld vacatures in de zorg, de bouwsector en bij ICT-functies moeilijk te vervullen. In Duitsland vinden vooral industriële bedrijven het lastig om elektriciens, technici en softwareontwikkelaars te vinden. Deze informatie geeft aan dat er vooral in deelsectoren een tekort aan gekwalificeerde werknemers is.
Auteur
Categorieën