Blog

De kinderen die het onderwijs het hardst nodig hebben zijn de voornaamste slachtoffers van de schoolsluiting. En hoe langer de schoolsluiting duurt, hoe groter de achterstand van deze leerlingen zal worden – zeker nu de zomervakantie alweer in zicht is.

Het coronavirus heeft een grote impact op de samenleving. Het is niet verwonderlijk dat op allerlei niveaus gediscussieerd wordt over de maatregelen die worden genomen. Wat me wel verwondert is dat de rapporten waar de regering op leunt, niet beschikbaar zijn voor deze discussies.

Op 17 maart 2020 heeft de rechter het besluit van de Autoriteit Consument en Markt (ACM) vernietigd om de netwerken van KPN en VodafoneZiggo open te stellen voor concurrenten. Met deze uitspraak komt een einde aan een juridisch steekspel dat al in 2017 begon en waarin het werk van de ACM geen schoonheidsprijs verdient.

Alle vandaag door het CPB gepubliceerde scenario’s gaan uit van een recessie als gevolg van het coronavirus en de maatregelen die het kabinet genomen heeft. De scenario’s werden somber ontvangen. Maar hoe erg is het nu eigenlijk? Zelfs als je nóg pessimistischere berekeningen gebruikt, is de schade te overzien.

Terwijl vele patiënten voor hun leven vechten, moeten op de achtergrond grote beleidskeuzen worden gemaakt wat betreft de bestrijding van de crisis. Duitsland en Frankrijk schuiven op richting de Aziatische containment-strategie. Nederland zou dat ook moeten overwegen.

Het onderschatten van de dreiging van COVID-19 is slechts één voorbeeld van de vele gedragingen waar ik me de afgelopen tijd over heb verbaasd. Als gedragseconoom zijn het juist deze gedragingen die mij in deze bijzondere periode opvallen.

Als gevolg van het coronavirus gaan we een ernstige crisis tegemoet, maar zeker geen catastrofe. De meest actuele scenario’s laten een half tot één procent mondiale groeivertraging zien. Herstel kan snel optreden: rampen stimuleren typisch de economische dynamiek en verhogen de productiviteit. Dat zien we echter pas laat terug in de cijfers.

De coronacrisis raakt de economie hard. De Nederlandse regering komt terecht met een indrukwekkend noodpakket met steunmaatregelen, maar het zal nog even duren voordat die terecht komen waar ze nodig zijn. In de tussentijd zou het rechtstreeks overmaken van liquiditeit aan bedrijven en ondernemingen uitkomst kunnen bieden.

Raymond Gradus en Jan Luiten van Zanden presenteren in hun blog op de ESB-website scenario’s waarin het vier tot acht jaar duurt voordat groepsimmuniteit zou zijn bereikt. Hierbij zien ze echter over het hoofd dat ongeveer één op de zes besmette mensen getest is.

Minister president Rutte koos in zijn toespraak voor de gecontroleerde weg naar de groepsimmuniteit. De vraag die hij niet beantwoordde: hoeveel tijd hebben we hiervoor nodig? Een optimistische schatting laat zien dat dit minstens vier jaar kan duren. Groepsimmuniteit betekent dus een lange en kostbare weg. Dat is maatschappelijk niet wenselijk.

Nu het coronavirus voor nog onbepaalde tijd rondwaart, wordt het schatten van economische groei steeds moeilijker. Toch wordt er volop in het rond geschat, ook nu de reikwijdte van de pandemie nog niet helemaal in beeld is. Wat zijn nu de verschillende prognoses?