Jules Theeuwes
Hoewel diverse media berichtten over het overlijden van Jules Theeuwes op 6 november, heb ik dat op een of andere manier volledig gemist wegens een werkbezoek aan Parijs. Vorige week maandag kwam ik op de universiteit en trof een rouwkaart aan in de post: Jules is overleden. En de afscheidsceremonie aan de gang toen ik de rouwkaart opende. Hij werd 68 jaar.
Jules, zo las ik later ergens, was de liefste econoom van Nederland. Inderdaad, dat is denk ik de best denkbare beschrijving van hem. Het was onmogelijk om die zachtaardige, vernederlandste Belg niet aardig te vinden.
Ik heb dierbare herinneringen aan de enige samenwerking die ik ooit met hem heb gehad. We hebben voor de KVS een licht geruchtmakend boekje schreven over innovatie in Nederland. Zie hier.
Jules specialisatie was de arbeidseconomie. Samen met Joop Hartog heeft hij daarover vele artikelen geschreven en het vaktijdschrift voor arbeidsmarkteconomie Labour Economics opgericht. Ook schreef hij met Hartog jarenlang een column in Het Parool. Hij hield zich in de nadagen van zijn carriére bezig met marktwerking en rechtseconomie en hij was directeur bij het SEO Amsterdam. Zie zijn volledige cv.
We kennen hem natuurlijk allemaal van krant, radio en tv waarmee hij met engelengeduld en liefde voor de economie op eenvoudige wijze moeilijke dingen wist uit te leggen.
Ik mis hem, nu al. Ik wens Jules’ nabestaanden veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Jenny Ligthart
Vandaag, 21 november, hoor ik tot mijn grote verdriet dat vannacht Jenny Ligthart is overleden. Net 45 jaar oud. Zij was hoogleraar macro-economie aan de Universiteit van Tilburg, zie haar website.
Zij is misschien niet erg bekend bij het grote publiek. Maar voor mij betekende ze des te meer. Jenny gaf in 1994 de werkcolleges macro-economie op de Universiteit van Amsterdam, daar waar Rick van der Ploeg de hoorcolleges gaf. Dat vak heeft mijn leven voor eens en voor altijd veranderd. Sindsdien ben ik volledig bevlogen van economie.
Ik heb als student in 1995 een werkstuk bij Jenny geschreven over vicieuze cirkels achter de Hollandse dijken. Over hoe almaar stijgende WAO-premies leidden tot uitstoot van arbeid met steeds meer WAO’ers tot gevolg. Zij was onvermoeibaar beschikbaar voor al haar studenten, altijd, overal.
Jenny wilde niets liever dan dat haar studenten net zo enthousiast werden over economie als zijzelf. Zij was het die me in contact bracht met mijn afstudeerbegeleider en latere promotor, Casper van Ewijk. Ik weet zeker dat er vele studenten zijn, zoals ik, die met grote dankbaarheid terug zullen denken aan haar toewijding als docent.
Jenny was daarnaast een zeer gedegen wetenschapper. Ze heeft vele onderzoeken gedaan op het snijvlak van macro-economie en overheidsfinanciën, over milieu-economie, belastingconcurrentie, de macro-economische effecten van belasting- en begrotingsbeleid, om maar een paar onderwerpen te noemen. Onderzoek deed ze meestal samen, met Ben Heijdra, Rick van der Ploeg, Michael Keen en talloze anderen. Zie ook haar CV.
En zij was nog tot op het laatst bezig met het schrijven van wetenschappelijke artikelen. Afgelopen maand had mijn directe collega Hendrik Vrijburg nog werkoverleg met haar over een gezamenlijk artikel.
Ik kwam Jenny ieder jaar tegen op de conferentie van de International Institute for Public Finance. Het congres voor wetenschappers op het gebied van overheidsfinanciën. Ieder jaar ergens anders. En ieder jaar was er wel een avond dat we na een lange congresdag in de kroeg belandden, tot diep in de nacht. En ook dan ging het veel over economie.
Ik heb altijd een groot zwak voor Jenny gehad. Ze was uniek: sociaal, bevlogen, ongepolijst en goudeerlijk. Zij was een voorbeeld: onvermoeibaar wijdde zij haar leven aan de economie, helaas tot het veel te vroege, bittere einde.
Ik ben dankbaar een oud student van haar te zijn geweest en haar te hebben meegemaakt als bevlogen docent en wetenschapper, en als kroegmaatje. Ik wens haar familie, vrienden en collega’s alle sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.