Gastblog van Dirk Stelder.
Ik heb de laatste dagen nog nooit zoveel koopkrachtplaatjes bij elkaar gezien. Wat een regering nu eigenlijk doet of van plan is te gaan doen schijnt ons niet te interesseren behalve wat het ons persoonlijk kost of oplevert. Dat ligt ook aan Rutte en Samsom zelf want ik kan van hun politieke vergezichten niet veel meer bakken dan dat we 1) moeten bezuinigen en 2) die lasten eerlijk moeten verdelen.
Als het daar allemaal om draait heb je helemaal geen regeerakkoord nodig en hoef je de burger alleen maar een acceptgiro te sturen. Een jaarlijkse crisistaks: geachte burger, wij doen allerlei nuttige dingen maar we komen vanwege de economische crisis op dit moment 15 miljard per jaar te kort, wilt u binnen 14 dagen 1000 euro overmaken? Met vriendelijke groet, Mark en Diederik.
Al die ingewikkelde chirurgie op de vierkante millimeter bij de zorgpremie, de kaalslag bij de publieke omroep en de podiumkunsten, het gedoe met oldtimers, kinderopvang, defensie, gemeenten en ga zo maar door, het wordt allemaal overbodig want met die acceptgiro bereik je hetzelfde: een begrotingstekort onder de 3%. Rutte kan tevreden zijn en Samson ook want met een crisistaks is eenvoudig te regelen dat de een wat meer en de ander wat minder betaalt. De koopkrachteffecten kunnen dan voor niemand een verrassing opleveren. Alle ministeries slaken een zucht van verlichting want die kunnen zich eindelijk eens met echt beleid gaan bezig houden zonder dat zoals nu voor elk beleidsvoornemen krampachtige argumenten moeten worden verzonnen om te verhullen dat het om een ordinaire bezuiniging gaat.
Budgetdiscipline blijft hoe dan ook noodzakelijk want ook zonder ombuigingen – waar we er overigens al een hele serie van achter de rug hebben – blijft het geld beperkt. Pas de crisistaks naar beneden aan in betere tijden en maak er bij behoorlijke economische groei een boombonus van, dan krijgen we geld terug. Lijkt me een stuk eenvoudiger.