In tijden van bezuiniging bezweert de regering steevast er alles aan te doen om de “economische pijn” zo eerlijk mogelijk te verdelen. Die metafoor heeft echter maar beperkte geldigheid: uit een nieuw onderzoek blijkt dat mensen echte pijn anders verdelen dan financiële pijn.
Het artikel “Social redistribution of pain and money” dat vorige maand verscheen in het tijdschrift Nature Reports, beschrijft een experiment waarin proefpersonen een verdeling moesten maken tussen zichzelf en wildvreemde andere persoon. Daarbij ging het ofwel om 24 doodgewone Britse ponden, of om 24 ongevaarlijke maar pijnlijke elektrische schokken. In de monetaire conditie varieerden de onderzoekers of de proefpersonen een financiële winst of een verlies moesten verdelen, waarbij een financieel verlies de meest directe vergelijking met fysieke pijn oplevert.
Voor u verder leest, vraagt zich eens af u in deze situatie uw partner meer financiële of meer fysieke pijn zou toebedelen…
De proefpersonen in het experiment deden liever het eerste. Als het ging om de verdeling van een verlies van 24 pond, schoven de proefpersonen gemiddeld 12.98 pond af op de ander, terwijl de gemiddelde hoeveelheid afgeschoven schokken op 11.98 lag. Daarnaast was 32% van de proefpersonen bereid om meer schokken op zich te nemen dan hun partner, terwijl slechts 12% procent zichzelf meer verlies toebedeelde. De onderzoekers varieerden ook de aanvankelijke verdeling van de twee soorten pijn, waarna de proefpersonen die konden herverdelen. Wanneer die initiële ongelijkheid in hun eigen nadeel was, kozen proefpersonen er vaker voor om die ongedaan te maken als het om financieel verlies ging dan om schokken.
De resulterende keuzes werden vervolgens ook daadwerkelijk geïmplementeerd. In schok-conditie vroegen de onderzoekers de deelnemers om de intensiteit van de fysieke pijn te waarderen op een schaal van 1 tot 10. De hypothese was dat schokken als minder pijnlijker werden ervaren wanneer een proefpersoon er minder kreeg dan zijn partner. Dat bleek niet het geval als een computer de verdeling van schokken bepaalde, maar wel als een andere proefpersoon dat deed. Met andere woorden, als iemand zo aardig was geweest om zich op te offeren, deden de schokken minder pijn.
Voor sociale wetenschappers zijn experimenten met elektrische schokken onlosmakelijk verbonden met Stanley Milgram, die liet zien dat mensen onder lichte druk van de experimentleider bereid zijn om een andere (gefingeerde) proefpersoon dodelijke voltages toe te dienen. Deze nieuwe resultaten demonstreren dat zonder zulke druk de gemiddelde proefpersoon anderen liever niet teveel pijn doet. Ze suggereren bovendien dat een regering die haar metaforen letterlijk neemt, er goed aan doet om zelf ook in te leveren: dat verzacht de pijn het meest.
Auteur
Categorieën