Steeds meer zzp’ers in Nederland krijgen het zwaar en ondervinden aan den lijve dat ze er als ondernemer voor een groot deel alleen voor staan. Ik was afgelopen maandag op bezoek bij Coopaname in Parijs, een cooperatie van independent professionals en andere zelfstandigen. In de cooperatie, die acht jaar geleden startte, zijn nu ruim 500 personen actief.
Deze sociale onderneming is een mix tussen een incubator, zzp netwerk en een werkgever, met bijbehorende sociale voorzieningen. Wat opviel was de positieve sfeer. Individuen melden zich aan met een (kern)activiteit , bijvoorbeeld web-designen, consultancy of tuinieren. Men krijgt training waar nodig en kan gebruik maken van het aanwezige personeel. Als deelnemer (eigenlijk ben je ondernemer en werknemer ineen) breng je wel degelijk je eigen geld binnen, maar draagt 10% af aan de cooperatie. Ook vangt men voor elkaar eventuele klappen op door voor elkaar te werken. Krijg je als webdesigner even geen geld binnen dan kan je wellicht een dagje je handen uit de mouwen steken door tuinen om te spitten. Handig is dat je met verschillende activiteiten niet extra administratieve rompslomp te verwerken krijgt. De mensen in Parijs die deelnamen waren soms overtallig geworden, soms waren ze het beu om als zzp’er van project naar project te hollen zonder bij te dragen aan een groter geheel. En soms was het bestaan als zzp’er gewoon te eenzaam. Het initiatief krijgt financiële steun van de Franse overheid maar dit gaat om een bedrag dat alleen wordt aangewend voor het geven van trainingen.
Zo’n moderne cooperatie is bepaald geen toverformule die Nederland uit de crisis zal halen, en zal ook niet als ideaal gelden voor alle zelfstandigen. Maar voor velen zou het best eens goed kunnen uitpakken in verschillende steden of regio’s. Het kan recht doen aan de posities van vele zzp’ers die zich in het nauw gedreven voelen en behoefte hebben aan een organisatie die achter hen staat. Om dit mogelijk te maken zou bijvoorbeeld het geld dat vrij komt bij het voorgenomen afbouwen van de zelfstandigen aftrek deels in de opzet van dergelijke organisaties gestoken kunnen worden. Hiermee komt het indirect nog steeds terecht bij zelfstandigen die het goed kunnen gebruiken, wordt relevante kennis op peil gebracht (of gehouden), worden ondernemersrisico’s gespreid en wordt er voor een degelijk sociaal vangnet gezorgd, waar de leden in de cooperatie zelf over beslissen. Dit alles zonder te tornen aan het werken voor eigen rekening. Maar, zoals altijd bij ondernemerschap staat of valt het bij de mensen die zoiets willen én kunnen opzetten en ontwikkelen.
Auteur
Categorieën