De huidige tevredenheid over de cao onder werkgevers kan omslaan als sociale partners er in de toekomst niet of onvoldoende in gaan slagen om de cao eigentijds te maken. Dat is vooral in tijden van voortschrijdende individualisering en flexibilisering noodzakelijk.
We zijn ondanks de verbeterde AIQ-reeks nog lang niet af van het inzichtelijk maken van de toegevoegde waarde en beloning van onze jaarlijks geleverde arbeid. En daarmee helaas ook niet van het periodieke rondje met macro-economen die zich opwinden over een te hoge of te lage AIQ.
De loonontwikkelingen in de eurozone van de afgelopen vijftien jaar hebben veel invloed gehad op de banken- en eurocrisis. Genoeg reden om dergelijke ontwikkelingen niet alleen aan de markt over te laten, maar ze ook via beleid te beïnvloeden.
Naast robotisering en globalisering speelt ook arbeidsmarktbeleid een belangrijke rol in de daling van de AIQ. Op lange termijn reduceert een dalende AIQ de potentiële economische groei.
Er wordt wel gedacht dat de verdeling van inkomen over kapitaal en arbeid een soort natuurlijk niveau kent en zich om dit evenwicht heen beweegt. De daling van het arbeidsaandeel past echter in een langetermijnpatroon en kan moeilijk worden omgekeerd.
De ontwikkeling van de arbeidsinkomensquote vanaf 1870.
De huidige berekeningswijze van de arbeidsinkomensquote overschat de beloning van zelfstandigen, met name sinds de crisis. Daarom gaan DNB, CPB en CBS over op een nieuwe berekeningswijze.
Er zijn een aantal kanttekening te plaatsen bij de nieuwe definitie van de arbeidsinkomensquote.