Het zou een welkome aanvulling zijn als vrouwelijke economen meer gehoord werden in wetenschap en beleid. Waarom dat tot op heden niet gebeurt, heeft ten dele te maken met hoe de arbeidsmarkt voor economen werkt, waarbij de toetredingsbarrières hard en hoog zijn.
In westerse landen zijn de verschillen tussen mensen wat betreft ondernemerschap voor ongeveer zestig procent te verklaren vanuit de specifieke omstandigheden en gebeurtenissen waarmee mensen te maken krijgen in hun leven. Deze omstandigheden kunnen worden beïnvloed door de politiek.
Op drie vlakken gaat het in Nederland mis bij inclusief ondernemerschap, en daar zouden we allemaal wakker van moeten liggen. Inclusiever ondernemerschap kan namelijk een belangrijke bijdrage leveren aan economische groei.
Ondanks de vele aanvallen van rechts en van links is de ondernemerschapseconomie, net als het westerse democratische liberalisme, nog springlevend. Wel moeten we die ondernemerschapseconomie nu richten op de leefbaarheid van onze aarde. Dat zou dus de focus moeten zijn van het ondernemerschapsbeleid.
Het overeind houden van bedrijven – zoals de afgelopen jaren massaal is gebeurd – moet niet het nieuwe normaal worden. Een gezonde dosis creatieve destructie is broodnodig om de maatschappelijke uitdagingen waar we voor staan het hoofd te kunnen bieden.
Door de lange wachtrijen op Schiphol werd het voor iedereen eindelijk zichtbaar wat er zich achter de façade van onze mooie bedrijven afspeelt. De bagageafhandeling en de beveiliging bleken uitbesteed en opzettelijk verwikkeld in een moordende onderlinge concurrentiestrijd. Met als gevolg: werknemers in permanente flexbanen en slinkende lonen.
Verduurzaming is te urgent om te vertrouwen op de motivatie van individuele huiseigenaren. Het stellen van een deadline is een eenvoudige oplossing om obstakels bij huiseigenaren weg te nemen.
Met een nieuwe minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening en een opdracht van bouwen, bouwen, bouwen, komt er een einde aan het tijdperk waarin we geloofden dat de markt zou zorgen voor voldoende woningen. Hopelijk zal dit op termijn de weg vrij maken naar een gezonde woningmarkt die bijdraagt aan welzijn, omgeving en economie.
Willen we de koopmarkt in rustiger vaarwater brengen, dan moeten we niet alleen de voordelen afschaffen voor huiseigenaren, maar ook moeten we ervoor zorgen dat huren weer een aantrekkelijk, betaalbaar, zeker en toegankelijk alternatief wordt. Dit vereist actieve investeringen in de volkshuisvesting.
Een woning kopen wordt steeds moeilijker door de razendsnel toenemende prijzen. De overheid wil daarom op verschillende manieren ingrijpen, en richt zich zo onder andere op het weren van beleggers. Beleggers zijn echter niet de enige oorzaak van de krappe woningmarkt. Door enkel beleggers te weren, breng je starters nog niet dichter bij een eigen woning.
Hoeveel extra eenzame jongeren zijn te verantwoorden als daarmee de gezondheid van kwetsbaren beschermd kan worden? Hoeveel extra reistijd mogen we van een automobilist vragen om een boswandeling voor een gezin uit de binnenstad mogelijk te maken? En hoe modeleer je de relatie tussen dergelijke effecten op welbevinden?
Vriend en vijand zijn het er zeker over eens dat dit een bijzonder regeerakkoord is. Is de Nederlandse overheid eerder ooit zo ‘genereus’ en ‘ambitieus’ geweest? Er valt een vergelijking te trekken met het kabinet-Den Uyl van 1973–1977.
De Algemene Rekenkamer heeft negentien extra uitgaven gevolgd van Rutte III, van in totaal 3,2 miljard euro. Nu Rutte IV veel extra uitgaven plant, is het van het grootste belang om de parlementaire controle daarop zo serieus mogelijk te organiseren. Daartoe worden een drietal suggesties gedaan.
De verduurzaming van de luchtvaartsector is een uitdaging, want naast verduurzaming blijven ook betaalbaarheid en leveringszekerheid van belang. De oplossing hiervoor moet een combinatie van nieuwe technologie en het verminderen van vliegen zijn.
Boze tongen die beweren dat de Europese Centrale Bank (ECB) de beleidsrente opzettelijk laag houdt om de schuldenlast van de zuidelijke eurolanden betaalbaar te houden, moeten zich in de cijfers verdiepen. Dan wordt het duidelijk waarom de ECB sinds december 2021 een andere koers vaart dan de Amerikaanse Federal Reserve.
De wereld bevindt zich in een klimaatcrisis. Er staat veel op het spel, de tijd om te handelen is kort, en de oplossing omvat vele uitdagingen.
Het is zo langzamerhand duidelijk dat de woningmarkt maatschappelijk totaal onwenselijke resultaten oplevert. Deze kunnen worden onderverdeeld in eerste-, tweede- en derdelijns-effecten.
Door economen populair te maken kun je populisme bestrijden. Om de acceptatie van de voorstellen van economen te verhogen mag de beroepsgroep best wat meer gaan investeren in eigen populariteit bij sceptische kiezers.
Handel en politiek gaan niet samen, zo schrijft Brakman in zijn column. Het inzetten van de internationale handel voor politieke doeleinden (een aspect van geo-economie) hindert de mondiale arbeidsverdeling en schaadt zo de welvaart.
Het bbp wordt steeds vaker in de ban gedaan, maar volgens Philip Hans Franses is dat niet terecht. Het is namelijk economische groei, gemeten door bbp, dat mensen uit armoede heeft gehaald.
Binnen één generatie moeten we het dramatische verlies van biodiversiteit keren, onze fossiele economie vergroenen, en de onstilbare honger naar grondstoffen een halt toeroepen. Volgens Bas Eickhout is dit haalbaar met een actievere investeringspolitiek.
Aangezien de regio voor veel mensen de maat van het dagelijks bestaan is, is het belangrijk om welvaar te meten op regionaal niveau. De Regionale Monitor Brede Welvaart van het CBS is hierbij beloftevol.
Meedoen in de samenleving is voor iedereen belangrijk, en werk speelt daarbij een cruciale rol. De overheid moet een meer actieve rol aannemen bij werkloosheidpreventie en de bevordering van arbeidsmobiliteit.
Koen Smeets beschrijft hoe een interdisciplinaire aanpak noodzakelijk is bij de implementatie van disruptieve technologieën.
Klaas van Egmond en Bert de Vries pleiten voor een stabieler financieel bestel op basis van de Moderne Monetaire Theorie.
Ondanks dat het - tot aan de coronacrisis - goed ging met de bedrijven en de rente laag was, investeerden bedrijven relatief weinig. In haar column gebruikt Mariek Blom inzichten vanuit de bank om dit te verklaren.
Beleidseconomen zijn een speciaal soort economen. Ze proberen de kloof te overbruggen tussen de beleidspraktijk, de wetenschappelijk gefundeerde adviezen van hoogleraren, en de analyses vanuit de wetenschappelijke literatuur. Vaak is het moeilijk, maar de ervaringen in de jaren tachtig laten zien dat het wel kan.
Volgens de theorie compenseert het minimumloon voor ongelijkheid en draagt het bij aan een 'evenwichtige loonvorming', maar een empirische onderbouwing hiervan ontbreekt. Daniël van Vuuren pleit ervoor deze te vinden.
Het creëren van aandeelhouderswaarde is een prima doelstelling, stelt Anjolein Schmeits. Het zijn de kortetermijnprikkels van de financiële markten die de maatschappelijke rol van bedrijven ondermijnen. Bedrijven moeten meer rapporteren over langetermijnwaardecreatie om hier weerstand aan te bieden.
De complexiteit van de wereld neemt alleen maar toe vanwege de klimaatcrisis, woningnood, Brexit, groeiende ongelijkheid, en het misbruik van privacygegevens door big-tech. Voor het oplossen van deze problemen moet er volgens Irene van Staveren door beleidseconomen gespeurd worden naar tegengeluiden.